27/1/2007
1:15πμ
Γιατί για άλλο ένα βράδυ,
όλα στον θυμίζουν???
Γιατί για άλλο ένα βράδυ,
όλα σου φωνάζουν το όνομα του?????
Γιατί να μην μπορείς να ξεχάσεις???
Γιατί τα πάντα γύρω σου να στον υπενθυμίζουν,
αφού δεν πρόκειται να τον έχεις???
Τι είναι αυτό που σε κάνει να περιστρέφεσαι
γύρω απο τον άξονα του?
Πως μπορεί ένας άνθρωπος
που δεν είχες ποτέ δικό σου,
που δεν μίλησες ποτέ μαζί του,
με την πλήρη αίσθηση της ελευθερίας,
που δεν του χαμογέλασες ποτέ
δίχως τον φόβο μέσα σου........
Πως λοιπόν μπορεί αυτός ο άνθρωπος να σου λείπει τόσο??????
Τόσο, όσο σαν να είχατε ζήσει μαζί
μια ολόκληρη ζωή?
Οι μνήμες κοντεύουν να χάσουν το χρώμα τους!
Μοιάζουν σαν παλιές φωτογραφίες!!
Φωτογραφίες μιας άλλης εποχής.....
Αγνές!!!
Ρομαντικές!!!
Μερικά βλέμματα..
Κάποια χαμόγελα....
Μερικές σκόρπιες κουβέντες...
Όλα συνθέτουν ένα πάζλ όμορφο,
γλυκό,
ανθρώπινο,
ζεστό!
Και τα όνειρα σου πάγωσαν.
Έμειναν μισά!
Και εκείνος....πουθενά!
Εσύ τον ζωντανεύεις κάθε μέρα.
Και όλο το σύμπαν, που κάποιες φορές είναι σαν να παλεύει
να μην τον βγάλεις απο την ψυχή σου.
Ακόμα και τα φανταστικά σου όνειρα,
αλλοιώθηκαν κάπως...!
Τα λιβάδια, δεν είναι τόσο πράσινα πλέον.
Ο ήλιος, δεν λάμπει όσο πρίν.
Τα λουλούδια, μοιάζουν κάπως άτονα.
Το συντριβάνι, δεν τρέχει πλέον.
Ο σκύλος που έτρεχε κάποτε χαρούμενος,
σταμάτησε να κουνάει την ουρά του.
Καλά λένε κάποιοι
πως η ζωή θέλει θάρρος και τόλμη.
Και εσύ θα μπορούσες να τα είχες αυτά,
αλλά............
Αλλά σε μάγευσε ο βασιλιάς του δάσους!
Τον ακούμπησες,
μαγεύτηκες και πέτρωσες...
Σου πήρε τη φωνή,
σου πλάνευσε το μυαλό,
σου φυλάκισε την καρδιά σου
και για αντάλλαγμα
σε άφησε να ζεις με τα όνειρα!
Ονειρεύεσαι να ζήσεις ξανά την εμπειρία του δάσους.
Να τον ξαναδείς!
Να θέλει να σε κρατήσει κοντά του.
"Μικρή μου κοπέλα, τι σε κάνει να πιστεύεις οτι θα το ζήσεις και πάλι?
Πόσοι νομίζεις ότι είχαν την τόλμη
να κοιτάξουν κατάματα τον ήλιο
και δεν κάηκαν απο αυτόν?
Πόσοι νομίζεις ότι τον κοίταξαν
και μετά μπόρεσαν να δουν οτιδήποτε άλλο?
Γιατί να διαφέρεις εσύ?
Εσύ τουλάχιστον χόρεψες για λίγο
κάτω απο τις ακτίνες του!!!
Άλλοι δεν έφτασαν καν εκεί....!
Να είσαι χαρούμενη για αυτά που κέρδισες
απο αυτήν την ιστορία!"
Μα, είσαι!!!
Απλά δεν μπορείς να βγάλεις απο το μυαλό σου,
αυτή τη γλυκόπικρη αίσθηση που σου άφησε.
Νιώθεις σαν να μην έβλεπες ποτέ,
ξαφνικά να είδες
και μετά να έχασες και πάλι το φως αυτό για πάντα!!
Είναι κρίμα!!
Καληνύχτα μοναδικέ μου !!!
Για τελευταία βραδιά......
1:15πμ
Γιατί για άλλο ένα βράδυ,
όλα στον θυμίζουν???
Γιατί για άλλο ένα βράδυ,
όλα σου φωνάζουν το όνομα του?????
Γιατί να μην μπορείς να ξεχάσεις???
Γιατί τα πάντα γύρω σου να στον υπενθυμίζουν,
αφού δεν πρόκειται να τον έχεις???
Τι είναι αυτό που σε κάνει να περιστρέφεσαι
γύρω απο τον άξονα του?
Πως μπορεί ένας άνθρωπος
που δεν είχες ποτέ δικό σου,
που δεν μίλησες ποτέ μαζί του,
με την πλήρη αίσθηση της ελευθερίας,
που δεν του χαμογέλασες ποτέ
δίχως τον φόβο μέσα σου........
Πως λοιπόν μπορεί αυτός ο άνθρωπος να σου λείπει τόσο??????
Τόσο, όσο σαν να είχατε ζήσει μαζί
μια ολόκληρη ζωή?
Οι μνήμες κοντεύουν να χάσουν το χρώμα τους!
Μοιάζουν σαν παλιές φωτογραφίες!!
Φωτογραφίες μιας άλλης εποχής.....
Αγνές!!!
Ρομαντικές!!!
Μερικά βλέμματα..
Κάποια χαμόγελα....
Μερικές σκόρπιες κουβέντες...
Όλα συνθέτουν ένα πάζλ όμορφο,
γλυκό,
ανθρώπινο,
ζεστό!
Και τα όνειρα σου πάγωσαν.
Έμειναν μισά!
Και εκείνος....πουθενά!
Εσύ τον ζωντανεύεις κάθε μέρα.
Και όλο το σύμπαν, που κάποιες φορές είναι σαν να παλεύει
να μην τον βγάλεις απο την ψυχή σου.
Ακόμα και τα φανταστικά σου όνειρα,
αλλοιώθηκαν κάπως...!
Τα λιβάδια, δεν είναι τόσο πράσινα πλέον.
Ο ήλιος, δεν λάμπει όσο πρίν.
Τα λουλούδια, μοιάζουν κάπως άτονα.
Το συντριβάνι, δεν τρέχει πλέον.
Ο σκύλος που έτρεχε κάποτε χαρούμενος,
σταμάτησε να κουνάει την ουρά του.
Καλά λένε κάποιοι
πως η ζωή θέλει θάρρος και τόλμη.
Και εσύ θα μπορούσες να τα είχες αυτά,
αλλά............
Αλλά σε μάγευσε ο βασιλιάς του δάσους!
Τον ακούμπησες,
μαγεύτηκες και πέτρωσες...
Σου πήρε τη φωνή,
σου πλάνευσε το μυαλό,
σου φυλάκισε την καρδιά σου
και για αντάλλαγμα
σε άφησε να ζεις με τα όνειρα!
Ονειρεύεσαι να ζήσεις ξανά την εμπειρία του δάσους.
Να τον ξαναδείς!
Να θέλει να σε κρατήσει κοντά του.
"Μικρή μου κοπέλα, τι σε κάνει να πιστεύεις οτι θα το ζήσεις και πάλι?
Πόσοι νομίζεις ότι είχαν την τόλμη
να κοιτάξουν κατάματα τον ήλιο
και δεν κάηκαν απο αυτόν?
Πόσοι νομίζεις ότι τον κοίταξαν
και μετά μπόρεσαν να δουν οτιδήποτε άλλο?
Γιατί να διαφέρεις εσύ?
Εσύ τουλάχιστον χόρεψες για λίγο
κάτω απο τις ακτίνες του!!!
Άλλοι δεν έφτασαν καν εκεί....!
Να είσαι χαρούμενη για αυτά που κέρδισες
απο αυτήν την ιστορία!"
Μα, είσαι!!!
Απλά δεν μπορείς να βγάλεις απο το μυαλό σου,
αυτή τη γλυκόπικρη αίσθηση που σου άφησε.
Νιώθεις σαν να μην έβλεπες ποτέ,
ξαφνικά να είδες
και μετά να έχασες και πάλι το φως αυτό για πάντα!!
Είναι κρίμα!!
Καληνύχτα μοναδικέ μου !!!
Για τελευταία βραδιά......
Πνευματική
ιδιοκτησία του blog “Dr pure love” . Απαγορεύεται
η αντιγραφή, η δημοσίευση, η αναπαραγωγή
ή η μετάδοση του, από οποιονδήποτε και
με οποιοδήποτε μέσο χωρίς την αναγραφή
της πηγής. Copyright Dr pure love® All rights reserved