Έρωτας ........... Απόσπασμα ενός βιβλίου που έμεινε στη μέση. Β' μέρος

Έρωτας ........... Απόσπασμα ενός βιβλίου που έμεινε στη μέση.  Β' μέρος

Όλα αυτά φοβάται και η Αθηνά , αλλά ντρέπεται να τα ομολογήσει.

Και έτσι βρίσκει τον ένα αποτυχημένο μετά τον άλλον… Δεν φταίει απόλυτα και εκείνη . Τι να κάνει! Στον δρόμο της αυτοί εμφανίζονται. Ή δεν κάνει καλή επιλογή, ή έχουν χαλάσει οι άνδρες, ή θα πρέπει να πάρει τα ηνία επάνω της, ή οι καλοί έχουν κρυφτεί! Και αν έχουν κρυφτεί και βρει κάποια αυτήν την ανδροφωλιά , ας μας το πει και εμάς για να δούμε και εμείς φως. Που περιμένουμε καρτερικά να χιονίσει μπας και φωτίσει και για εμάς.

Ο ένας, της βγαίνει τρελός.

Την μια ήθελε από την Αθηνά να κρατάει αποστάσεις και από την άλλη όταν το έκανε της έλεγε ότι αδιαφορεί. Την μια της διάβαζε ερωτικούς στίχους και από την άλλη της έλεγε ότι δεν αισθάνεται κάτι για εκείνη.

Η Αθηνά προσπαθούσε να τον καταλάβει. Κάναμε συμβούλια , κόντρα συμβούλια. Της είπαμε να προσπαθήσει να πάει με τα νερά του.. Αλλά ποια νερά… Τα νερά του ήταν θολά. Όλοι οι ωκεανοί μαζί , συν τους καταρράκτες όλης της γης.

Έκλαιγε και μας παρακάλαγε για μια λύση.. Της είπαμε να του μιλήσει..

Και εκεί ο «γάιδαρος» ήταν που μουλάρωσε.

Της είπα τότε, αφού δεν λύνεται γιατί δεν το λήγεις?

Άλλα την πρόλαβε το μακροβούτι που έκανε σε μια άλλη της φίλη. Και όταν πήγε να του το κάνει θέμα συζήτησης, εκείνος θίχτηκε. Ναι ο «καλός» ο άνθρωπος. Ή να έλεγα κάλος? Μπα, όχι δεν το λέω.. Διότι, κάλος είναι ο όμορφος. Αν και όμορφος εξωτερικά ήταν, αλλά μόνο εκεί!

Και έτσι τον χώρισε.. Και μετά άρχισαν τα παρατράγουδα. Και ήταν και παράφωνος!

Την μια την παρακάλαγε. Την άλλη την έβριζε. Μετά την εκβίαζε! Καπάκι όμως και πάλι της έλεγε ότι την ήθελε.

Και όταν εκείνη λύγιζε , εκείνος της ζήταγε το δώρο που της είχε κάνει.

Αργότερα έπιασαν την δεύτερη σκηνή.

Της ζητούσε να μην του μιλήσει ποτέ ξανά και όταν εκείνη το έκανε πράξη , της έστελνε (μάλλον) όλα τα δωρεάν του μηνύματα και της έγραφε πως είναι σκάρτη και πως δεν τον ήθελε ποτέ!

Και του απαντούσε πως δεν ήταν έτσι και το αποτέλεσμα ήταν ένα ακόμα μήνυμα του, του στυλ : «Δεν σου είπα εγώ να μην μου ξανά μιλήσεις?» Και ακολουθούσαν και άλλες βρισιές.

Κάποια στιγμή έκανε το λάθος και βγήκε με κάποια άτομα που εκείνος ήξερε. Και όχι γιατί το επιδίωξε , αλλά γιατί την κάλεσαν εκείνοι..

Και τότε ήταν που το Θηρίο, αφήνιασε.

Άρχισε και άλλος γύρος απειλών και εκβιασμών, συνοδευόμενα από τα απαραίτητα και γνωστά «μπινελίκια» .

Εκεί είναι που είδα την Αθηνά και την λυπήθηκε η ψυχή μου. Ήμασταν μαζεμένες και οι τέσσερις στο σπίτι της Άννας, διότι η Αθηνά όχι μόνο δεν έπρεπε να την δει κανένας έτσι, αλλά και γιατί δεν είχε δυνάμεις.. Από την στεναχώρια , έκανε διαιτοθεραπεία και αλκοολοθεραπεία.. Την μαζεύαμε.

Και επειδή εκείνη η εικόνα με στεναχώρησε πολύ , μου ήρθε και η σωστή ιδέα …

«Κάνε του ασφαλιστικά μέτρα. Απειλείται η σωματική σου ακεραιότητα! Είναι πολύ τρελός. Ή εσύ του τσιγκλάς τα νεύρα. Όπως και να έχει, κάνε του ασφαλιστικά μέτρα. Και ειδοποίησε και το αφεντικό σου, για να έχει γνώση. Μη τυχόν και έρθει και του κλαφτεί. Και αφού το κάνεις , ενημέρωσε τον! »

Και εκεί έληξαν όλα.. Αθηνά – Τρελός : 1 – 0.

Τρελό δεν είχε δυστυχώς, μόνο η Αθηνά.

Τρελό είχε και η Νικόλ. Και τι τρελό..!

Κάτι μεταξύ σχιζοφρενικού και αηδιαστικού βρώμικου ανθρώπου.

Είχε μάλλον ακούσει για την ερωτική προστασία και παντρεύοντας το με κάποια γρίπη της εποχής , θα μπερδεύτηκε. Αλλά ήταν τραγική περίπτωση , ο εν λόγω κύριος! Κατά φαντασία απειλούμενος από όλα .. Πολεμοχαρής τύπος… Κουβαλούσε μαζί του πολλά…. Αντικείμενα προστασίας. Λες και θα του κάνανε έφοδο τα χελωνονιντζάκια και θα έπρεπε να πάρει θέση για να προστατευτεί.

Άσε που και στον έρωτα δεν ήταν χαλαρός. Και όταν λέω χαλαρός δεν το εννοώ με την πλήρη έννοια… Απλά ακόμα και εκεί είχε τον φόβο της απειλής.

Μα να κάνει ότι κάνει, να πηγαίνει στο μπάνιο και εκεί που νόμιζε η Νικόλ ότι έπαιρνε το μπανάκι του ως νορμάλ άνθρωπος , εκείνος να γυρίζει έντρομος? Και εκεί που θεωρεί ότι ψάχνει το κρεβάτι, μήπως και χάθηκε κάποιο μέρος της προφύλαξης που είχε παρθεί , να της λέει : «Είδες πουθενά τις λεπίδες μου….?»

Και να τα εγκεφαλικά να παίρνουν νουμεράκι προτεραιότητας και να περιμένουν την σειρά τους…..

Και του λέει : «Ποιες λεπίδες καλέ? Που ήταν? Παναγιά μου!!! Πες μου που , μπας και της πατήσω..»

Και φυσικά η απάντηση δεν ήταν αυτή που έλπιζε!

«Τις είχα κάτω από το σεντόνι..»

«Ποιο σεντόνι?? Αυτό που ακουμπάει η ωραία μου πλατούλα????»

Και όταν άκουσε το ναι, ήταν η στιγμή που από την μια παρακαλούσε να είσαι σώα και από την άλλη ευχόταν και έλπιζε κάποιος να βρεθεί να τον μαζέψει…

Για πότε κατέβηκε από το κρεβάτι και άρχισε να ετοιμάζετε ??? Ένα τραγούδι της είχε έρθει στο μυαλό της .. : «Άσε τον τρελό στην τρέλα του.» Και ασχέτως που δεν ήταν στο δικό της ρεπερτόριο τέτοιου είδους τραγούδια, είπε να το κάνει και πράξη.

Αλλά ο τρελός ήταν και ιππότης και την συνόδευσε να πάρει και ταξί…

Εκεί ήταν που έμαθε η Νικόλ ότι ο τρελός μάλλον ή δεν ήξερε να διαβάζει καλά ή φοβόταν και την γρίπη εκείνης της εποχής… Ίσως και να φοβόταν και το στερητικό σύνδρομο!

Μα να φοράει ακόμα την προφύλαξη που είχε πάρει τόσην ώρα πριν??

Πού ακούστηκε? Μα δεν είχε διαβάσει στο κουτί , που το έλεγε καθαρά , ότι «μετά την χρήση το πετάμε»? Σιγά να μην κάνει και για δύο χρήσεις…. Και δεν είναι το κασκολάκι της μαμάς….Δεν κρυώνει, αν το βγάλεις φίλε! Και ούτε προέκταση του μορίου είναι. Αλλά ούτε και κάδος!

Και άντε εμείς είμαστε περίεργοι! Εκείνον δεν τον ενοχλούσε το ότι υπήρχε κάτι εκεί μέσα που πήγαινε δεξιά αριστερά?

Εκείνη την ημέρα έγινε συγκέντρωση… Στο γνωστό καφέ. Και αυτό για κακή τύχη της Νικόλ.

Μαζευτήκαμε οι τρεις , η Αθηνά είχε δουλειά και όταν το ακούσαμε από το στόμα της Νικόλ , ως σενάριο επιστημονικής φαντασίας και αφού σιγουρευτήκαμε ότι δεν μας κάνει πλάκα, τότε τα θεμέλια του μαγαζιού τραντάχτηκαν από τα γέλια μας!

Είχε γίνει το ανέκδοτο για μέρες.. Μετά από όλα αυτά τον έδιωξε… Και ας την είχε υπερασπιστεί μια φορά στον δρόμο στην αρχή.. Αλλά από την παρέα του τρελού , καλύτερα να «καθαρίζει» μόνη της τα εμπόδια που θα της παρουσιάζονται.

Άτυχες και τυχερές μαζί, ήταν οι άλλες δύο..

Εμένα δεν μου έφτανε ο ένας… Αλλά ούτε και ο δεύτερος … Ήθελα να τριτώσει για να είμαι και σίγουρη…

Τρελός Νο 1.

Για τον πρώτο έχω και μια δικαιολογία. Ήμουν μικρή.. Ενήλικη μεν , αλλά μικρή δε…. Αυτός είναι ο λαϊκός τρελός και άπιστος μαζί……….

Γνωριστήκαμε σε ένα μπαράκι όπου δουλεύαμε και οι δύο εκεί… Εκείνος είχε τα τυχερά του.. Και δεν θα τον πρόσεχα ιδιαίτερα, εάν δεν χρειαζόταν να με προστατεύσει κατά την έντονη επιμονή ενός μεθυσμένου πελάτη.. Ρομαντική πολύ τότε, γοητεύτηκα… Επικίνδυνη η κατηγορία των προστατευτικών ανδρών.

Και όπως είπα είχα το όνειρο να γνωρίσω τον Ιππότη μου.

Αλλά όταν έφυγε η λάμψη από την ασπίδα του Πρίγκιπα-Ιππότη , είδα την ανασφάλεια του… Και θεωρούσα την αρρωστημένη του ζήλια ότι ήταν μορφή Αγάπης..

Μάταια προσπαθούσαν αγαπημένα μου άτομα, να με ξυπνήσουν από τον λήθαργο που εγώ, οικειοθελώς, είχα διαλέξει να πέσω.

Είχα «εντολή» να μην πηγαίνω πουθενά μόνη μου.. Να μην κοιτάζω άτομα του αντίθετου φύλλου στα μάτια και να δίνω κάθε μέρα λευκή κόλλα πρωινής αναφοράς. Και το χειρότερο ? Ενώ είχα σχεδόν εικοσιτετράωρη βάρδια μαζί του , εκείνος συνέχιζε να πιστεύει ότι είχα στο τσεπάκι μου τον «άλλον»… Ένα φάντασμα που με κυνηγούσε επί δύο χρόνια. Όσο κράτησε και η σχέση αυτή..

Και κάπως έτσι παράτησα για έναν μήνα το σπίτι μου και πήγα να μείνω μαζί του… Και καλά να ήταν μόνο μαζί του, αλλά ήταν και ολόκληρη η φαμίλια του μαζί μας. Τέτοιο λάθος…!!!! Σταμάτησα και να δουλεύω σερβιτόρα.. Αφού δεν είχα επιλογή το να τους κοιτάζω παίρνοντας παραγγελία, μου ήταν ακατόρθωτο να δουλεύω κοιτάζοντας τα παπούτσια μου. Αλλά δεν έχω παράπονο! Ο κούκλος, μου βρήκε και δουλειά !! Ναι!!!!! Σε περίπτερο! Τι τέλειος άνδρας! Έτσι ήταν σίγουρος.. Έλα όμως που με φλερτάρανε τα παιδιά που γέμιζαν τα ψυγεία…. Και έτσι σταμάτησα και από εκεί. Μετά άρχισε και να φλερτάρει …. Και όχι μαζί μου.. Όχι και άδικα, αφού ο γάιδαρος, δηλαδή εγώ, ήταν δεμένος. Ή να έλεγα καλύτερα το πιστό σκυλάκι???

Μέχρι που καθαρίζοντας το δωμάτιο του, βρήκα Το Γράμμα.. Κάποια του έλεγε ότι είχε το παιδί του. Τότε ξεκίνησε και η αντίστροφη μέτρηση.

Για αρχή έφυγα.. Αφήνοντας του και το δικό μου γράμμα μαζί με της άλλης.

Εκείνος φοβισμένος ότι χάνει τον «Αζορ», ξεκίνησε τα σλάλομ με την μηχανή του, έξω από το σπίτι μου.. Τα τηλέφωνα.. Τα χτυπήματα στην πόρτα…. Τα κλάματα και τα παρακάλια…

Και λύγισα…. Μα είναι δυνατόν να πιστέψω ότι ήταν μια πλάκα, που του είχαν κάνει, όλο αυτό? Κι όμως το κατάπια αμάσητο. Και ο επόμενος χρόνος ήταν βάσανο… Με κατηγορούσε ότι είχα άλλον…Που? Στον ύπνο μου? Εκεί μπορεί..

Πήγαινα στο ψιλικατζίδικο…είχα άλλον!

Πήγαινα επίσκεψη σε συγγενείς ….. Είχα άλλον!

Μιλούσα σε φίλη….. Είχα άλλον!

Μέχρι που βρήκα άλλον και τον άφησα να το δει. Εκεί άρχισε να βρίζει…Να κλαίει και τέλος να παρακαλάει να είμαστε και πάλι μαζί!

Αλλά δεν έγινε ποτέ αυτό. Τρελός Νο 1, είχε λάβει τέλος!

Τρελός Νο 2.

Είναι ο ζηλιάρης τρελός και ο «είμαι ο καλύτερος» μαζί….

Αυτός είχε πλάκα! Ήθελε να κάνει ότι θέλει εκείνος και ο άλλος όχι…

Τι προσπαθούσα να του εξηγήσω τον θεσμό της Δημοκρατίας « Ότι τα δικαιώματα του σταματάνε εκεί, που ξεκινάνε τα δικά μου» …

Τι του έλεγα : «αν απαιτείς κάτι από τον άλλον , θα πρέπει εσύ να είσαι διατεθειμένος να το εφαρμόσεις πρώτος» …..

Εκείνος σφύριζε τον δικό του σκοπό..

Και για μια μου έξοδο για καφέ , ήρθε στην παρέα μας ο πόλεμος…

Άκουσα πάρα πολλά .. Το μυαλό μου όμως σταμάτησε στην εξής πρόταση..

«Εγώ φταίω , που σκέφτηκα ότι ήθελα να σοβαρέψω την σχέση μας και εσύ να τώρα με τι με ξεπληρώνεις!!! Διαλέγοντας να βγεις με τον φίλο σου για καφέδες …??? Ωραίος φίλος!!! Που θέλει να μας χωρίσει. Να του πεις ότι δεν μπορείς…»

Ακούγοντας αυτό έβαλα τα γέλια.. Δεν κατάφερα να συγκρατηθώ..

Γέλια εγώ… Νεύρα αυτός!!! Αλλά ήταν και πονηρός.. Θεωρούσε πως το ερωτικό θα μπορούσε να λύσει τα πάντα! Και στα μισά της ερωτικής πράξης …. Να σου και το «Πες μου ότι με αγαπάς! Πες μου ότι δεν θα πας!»

Και δεύτερη δόση από γέλια… Και πάλι νεύρα εκείνος… Και όσο νευρίαζε, τόσο αγρίευε..

Μέχρι που ενοχλήθηκα και σκεπτόμενη ότι θα μου χαλάσει τις αναρτήσεις , τον έκοψα…

Και απομακρύνθηκα.. Το πανηγύρι τότε ήταν που έκανε εγκαίνια.

Απειλές.. Βρισιές.. Ενοχλήσεις… Κλάματα… Και μετά ένα σχόλιο του στυλ : «Να έρθεις να πάρεις αυτά που έχεις αφήσει εδώ…» Και πήγα με συνοδεία!

Και αφού δεν τσίμπησα σε όσα είπε και έκανε, ξεκίνησε και πάλι τα ίδια.

Και πάλι απειλές…Και πάλι βρισιές … Και πάλι κλάματα….

Μέχρι που σταμάτησα να προσπαθώ να του εξηγήσω ότι ήταν υπερβολικός.

Εκεί έκοψε λιγάκι την συχνότητα όλων αυτών. Αλλά δεν χάθηκε…

Είχα για καιρό το παιχνιδάκι αυτό…

Οι άλλες είχαν ξεκινήσει και την καζούρα…

Ρώταγαν στον καφέ….. «Τι έγινε??? Μηνυματάκι λάβαμε????» Και να τα γέλια….

Μια απάντηση έδινα γελώντας…. «Εκεί που είσαι ήμουνα και εδώ που είμαι θα έρθεις» ….

Και πόσο δίκιο είχα… Γιατί η ιστοριούλα της Αθηνάς με τον δικό της τρελό , είχε έρθει μετά.

Και δεν φτάνει η καζούρα είχα και τις μεταπτώσεις του τρελού….

Μια μου έλεγε θέλω να σε δω …. Και μια δεν θέλω να σε ξανά δω ποτέ μου…

Και μετά λένε οι άνδρες, ότι οι γυναίκες δεν ξέρουν τι θέλουν. Αλλά το έχω υποσχεθεί.. Όποιον ακούσω να το λέει αυτό πάλι , θα του γνωρίσω τον Τρελό Νο 2.

Ο οποίος σταμάτησε να με ενοχλεί την ημέρα που του είπα , ότι : «Αγαπάω άλλον».

Και εκεί ηρέμησα. Μακάρι να το ήξερα νωρίτερα αυτό… Θα το είχα πει και ας ήταν ψέμα! Τέλος και για τον τρελό Νο 2.

Τρελός Νο 3.

Ο μορφωμένος τρελός…. Ο «τα έχω δει όλα» και ο «τα ξέρω όλα»!

Θα μπορούσα να τον αποκαλέσω και ως : «Άλλα λέει η θειά μου και άλλα ακούν τα αυτιά μου»!Είχε πολλά αρνητικά.. Δεν καταλάβαινε τι έκανε γιατί δυσκολευόταν να μπει στον κόπο.. Ήταν ζηλιάρης! Γκρινιάρης και πολλά άλλα! Αυτός πλέον και μόνο πλέον, έχει πλάκα… Μεγάλο σχολείο, αλλά και με πολύ πόνο!

Ένα πράγμα τον χαρακτήριζε από την αρχή. Ήταν ανυπόμονος. Λες και είχε τον φόβο ότι θα φύγει το τρένο. Και μάλλον τον είχε! Όλες του οι κινήσεις ήταν βιαστικές. Βιαστικά ήθελε να μείνουμε μαζί . Βιαστικά ήθελε να το επισημοποιήσουμε . Βιαστικά ήθελε να το μάθουν όλοι και να με γνωρίσουνε όλοι… Βιαστικά ήθελε γάμο και παιδιά. Και όλα αυτά για να μην δω τι υπάρχει κάτω από την κουρτίνα.. Όταν είδα κάποια μέρα, σκιάχτηκα!

Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ήταν και ηθικολόγος.. Όπως και οι άλλοι δύο άλλωστε. Και όταν λέμε ηθικολόγος μην νομίζετε γενικά… Μόνο στους άλλους.. Για εκείνους υπήρχαν άλλοι κανόνες.. Άκουσα πολλές φορές κουβέντες όπως : «Μην δίνεις δικαιώματα» , που δεν έδινα… «Μην είσαι πολύ εκδηλωτική» , που δεν ήμουν… «Εσένα σε εμπιστεύομαι, τους άλλους όχι» , κάτι που δεν ίσχυε καθόλου άλλωστε. Αλλιώς πώς να εξηγήσω τις σκηνές ζηλοτυπίας ? Για όλους και για όλα! Ζήλευε όποιον μου μίλαγε , ανεξαρτήτως φύλλου.. Ζήλευε τους φίλους μου. Με λίγα λόγια με ήθελε συνέχεια δίπλα του… Και όταν δεν γινόταν το δικό του , μεταμορφωνόταν σε μικρό αγοράκι που κλοτσάει και κάνει μούτρα!

Ένιωθε λόγιος , ο οποίος δεν ήξερε καν την ίδια του την τέχνη.. Και το λέω αυτό, διότι δεν κατάφερα ποτέ, να κάνω μια όμορφη και ήρεμη συζήτηση μαζί του… Και πάνω από όλα, η συζήτηση έπρεπε να είναι με τους δικούς του κανόνες.. Δεν έπρεπε να λέω πολλά , διότι θεωρούσε ότι το πάω μέσω Βουλγαρίας… Ακούς κύριε Άντερσεν??? Ευτυχώς που δεν είχατε γνωριστεί…. Γιατί τα παραμύθια σας θα είχαν μείνει μισά…

Και δεν έπρεπε να λέω λίγα γιατί δεν θα καταλάβαινε μετά…. 200 λέξεις , να το αφήσω? Ή να κόψω κι άλλο? Κάτι σαν « Πριν δύο χρόνια που γνώρισα την Δώρα .. Είχαμε κάνει πολύ καλή παρέα και έτσι είμαστε ακόμα φίλες» , μάλλον θα ήταν ικανοποιητικό για εκείνον και ασχέτως, αν εγώ ήθελα να του πω τους λόγους που η κοπέλα ήταν πολύ αγαπητή μου φίλη… Και βεβαίως- βεβαίως στην αντίπερα όχθη, όταν εκείνος ήθελε να εξιστορήσει κάτι , φτάναμε στην εποχή του μεσοπολέμου… Για να μην πω στην εποχή των παγετώνων.

Αλλά παραδόξως ενώ δεν ήξερε να λέει κλασικά παραμύθια, στα άλλα ήταν Αίσωπος! Και από την αρχή.. Από την μια σου έλεγε για γάμο και βαφτίσια και από την άλλη είχε και αναπληρωματική για τις δύσκολες μέρες… Μακρινή…. Διαδικτυακή …. Αλλά αναπληρωματική… Και ήταν η δεύτερη. Με την πρώτη είχε βρεθεί και από κοντά… Ευτυχώς για μένα, ήταν στο χαλαρό.. Ή καλύτερα, ευτυχώς για εκείνον..!! Από ότι αποδείχτηκε στο τέλος, απλά δεν του άρεσε να έχει μια έδρα… Ήταν κάτι σαν μελισσούλος… Και όταν τον ρώτησα , είπε : « φίλες μου είναι»… Ναι. Και εγώ η Μπουμπουλίνα! Και αυτά που διάβασα δια χειρός σου , τα είχε βάλει ο Αθανάσιος Διάκος για να σε ενοχοποιήσει… Και οι συζητήσεις ήταν μυθικό δημιούργημα της κακιάς μάγισσας για να καταστρέψει την Χιονάτη. Και όλα αυτά μαζί με το θράσος, να με κοιτάει στα μάτια την ώρα της συζήτησης.

Υπάρχουν όμως άτομα, που τις ευκαιρίες που τους χαρίζονται δεν κοιτάνε να τις εκμεταλλευτούν… Αλλά τις κλοτσάνε, σαν τον παίχτη που αντί να στείλει την μπάλα στα δίχτυα, κλοτσάει το πέναλτι ψηλά πάνω απο τα δοκάρια. Αυτό και έκανε… Σε συνδυασμό και με μπόλικη σκηνή ζηλοτυπίας στην συνέχεια.. Φωνάζει ο κλέφτης για να ακούει ο νοικοκύρης. Αυτό με έκανε να θέλω να του πω : «Εγώ γλυκέ μου, δεν βλέπω το δικό σου είδωλο στον καθρέφτη μου!! Βλέπω το δικό μου. Και δεν είμαστε ίδιοι. Είμαστε από διαφορετικό κάρμα φτιαγμένοι!!!! Εγώ με την συνείδηση μου, έχω καλές σχέσεις.»

Και η σχέση προχωρούσε με μεγάλο ζόρι. Εκείνος να έχει εκνευριστεί που τον είχα κάνει τσακωτό και εγώ να παλεύω να το ξεχάσω… Αλλά η ρήξη είχε έρθει. Και εγώ κοιμόμουνα τον ύπνο του δικαίου! Και όλα αυτά επειδή είχα στηρίξει την ελπίδα μου, για μια ωραία, σχεδόν παραμυθένια, οικογενειακή ζωή μαζί του.. Κάτι σαν το «Μικρό σπίτι στο λιβάδι». Εκεί όμως η μαμά της Λώρας, ήταν μόνη και όχι με αναπληρωματική την μισή ομάδα γυναικών στην Εθνική Αμερικής!!

Αλλά αυτό κάνουν οι άνθρωποι-κροκόδειλοι. Παρουσιάζονται αλλιώς, για να τους προσεγγίσει το θήραμα τους και μετά να το κατασπαράξουνε με την ησυχία τους.

Εγώ όμως εθελοτυφλούσα. Δεν έβλεπα τα σημάδια… Σε όλους σχεδόν τους δικούς μου, είχε γίνει αντιπαθής και εγώ που μέχρι τότε πίστευα στα παραμύθια, νόμιζα ότι απλά δεν ήταν καλός ομιλητής στην συζήτηση . Αντί να δω ότι είναι εγωπαθής, εγωιστής, εγωκεντρικός και όλα τα υπόλοιπα παράγοντα του ΕΓΩ.. Για να μην προσθέσω και το αντικοινωνικός και το νάρκισσος.

Στο τέλος ανακάλυψα, πως στον βωμό της αυτοπροβολής του, θυσίαζε (μάλλον χτυπούσε) και όλα αυτά που είχε εξοδεύσει για τα κοινά μας.. « Και εγώ που σε πήγα εκεί και που χάλασα τόσα…» . Γιατί βρε φίλε ??? Ποιος στα ζήτησε?

Και άντε πες ότι τα δεχόμουν όλα αυτά, αλλά να είσαι και υπό-υποχόνδριος?

Αυτό πάει πολύ! Μα πώς το φαντάστηκες αυτό! Δεν γίνεται μια γυναίκα να είναι η σεξοβόμβα στο κρεβάτι σου, η βουλευτίνα στο σαλόνι σου, η Βέφα στην κουζίνα σου, η κυρά Μαρίκα στο σπίτι σου, η εργασιομανής στην δουλειά της, η κοινωνική της παρέας σου, ο ψυχολόγος σου και συγχρόνως χαρούμενη και γατούλα! Και αν είναι δεν είναι σε όλα τέλεια. Γυναίκα είναι … Δεν είναι πολυμηχάνημα !!

Και αν τα έχει όλα αυτά για να κάνω ένα ερώτημα .. Γιατί να είναι μαζί σου?

Για να δέχεται και την γκρίνια σου? Σιγά τον μιστερ τέλειο!!

Καλό θα ήταν αυτοί που ζητάνε-απαιτούνε τόσα πολλά , να δίνουν και εκείνοι και άλλα τόσα.. Πρέπει να είμαστε ικανοί και άξιοι για να έχουμε την τόλμη να απαιτούμε.. Και όχι να είμαστε μισοί ή ακόμα και λειψοί…

Και όταν δεν άντεξα και έφυγα, που για μένα έκανα την μέγιστη υπομονή, ξεκίνησαν τα όργανα.. « Γύρνα και θα σε κάνω ευτυχισμένη» ,την μια.. «Αν γυρίσεις , θα πρέπει και οι δύο να προσπαθήσουμε», την άλλη.. «Εσύ ήσουν άψογη και εγώ σου έκανα την ζωή σου δύσκολη», ήταν η συνέχεια… Για να έρθει το «και δεν έκανες ποτέ πίσω γιατί ήσουν εγωίστρια» και να με αποτελειώσει.. Κύριε μου, τελικά είχες επίγνωση του τι γινόταν και αν είχες, γιατί δεν μένεις σταθερός στις απόψεις σου…? Δεν μπορεί την μια να απαιτείς το κλειδί του σπιτιού σου, που εξ αρχής δεν ήθελα και μετά να μου το φέρνεις πίσω! Δεν είμαστε μαριονέτες σου… Και ούτε και θα γίνουμε ποτέ.. Και κράτα και την εκδικητικότητα σου για σένα.. Και όταν λες στον άλλον ότι δεν αντέχεις μακριά του, να το εννοείς και όχι να παίζεις και αλλού. Και αν το κάνεις, να είσαι ώριμος και να δέχεσαι τα αποτελέσματα των πράξεων σου.. Και όχι να κλαίς και να οδύρεσαι μετά.. Οι γυναίκες δεν είμαστε πουγκιά με ευκαιρίες , αλλά ούτε λυχναράκια του Αλαντίν.

Και επειδή «ξύπνησαν οι σκλάβοι Αντωνάκη», που λέει και η πρωταγωνίστρια στην ταινία, ο Τρελός Νο 3 πήγε και εκείνος στην γραμμή του φινάλε.


Πνευματική ιδιοκτησία του blog  “Dr pure love” . Απαγορεύεται η αντιγραφή, η δημοσίευση, η αναπαραγωγή ή η μετάδοση του, από οποιονδήποτε και με οποιοδήποτε μέσο χωρίς την αναγραφή της πηγής. Copyright  Dr pure love® All rights reserved