543...video Diamond Rio - One More Day

https://www.youtube.com/watch?v=Xi8O7JdA4Sg

Diamond Rio - One More Day

542...video Eurovision 2013 Moldova: Aliona Moon - O Mie (LIVE AT FIRST SEMI-FINAL)

Eurovision 2013 Moldova: Aliona Moon - O Mie (LIVE AT FIRST SEMI-FINAL)

Πάουλο Κοέλιο – Paolo Coelho αποφθέγματα

Πάουλο Κοέλιο - Paolo Coelho αποφθέγματα

Paolo coelho αποφθέγματα: Από το βιβλίο: Ο Αλχημιστής

Ο κάθε άνθρωπος πάνω στη γη έχει ένα θησαυρό που τον περιμένει.

Όταν έχουμε τους μεγάλους θησαυρούς μπροστά μας δεν το παίρνουμε είδηση.

Η ευλογία που δεν είναι καλοδεχούμενη μετατρέπεται σε κατάρα.

Paolo Coelho αποφθέγματα: Από το βιβλίο: Το πέμπτο βουνό

Όταν κάποιος βαδίζει σταθερά στον προορισμό του, πολλές φορές αναγκάζεται να βγαίνει λίγο από την πορεία του.

Paolo Coelho αποφθέγματα: Από το βιβλίο: Μπρίντα

Οτιδήποτε κάνει ο άνθρωπος μπορεί να τον φέρει πιο κοντά στην Υπέρτατη Σοφία, αρκεί να το κάνει με αγάπη στην καρδιά.

Είμαστε υπεύθυνοι για το σύμπαν επειδή είμαστε το σύμπαν.

Για να βαδίσεις στο μονοπάτι της σοφίας πρέπει να μη φοβάσαι να κάνεις λάθη.

Paolo Coelho αποφθέγματα: Από το βιβλίο: Ο διάβολος και η δεσποινίδα Πριμ

Μόνο οι δειλοί κρύβονται πίσω απ' τη σιωπή.

Όποιος αγαπάει περιμένοντας ανταμοιβή χάνει τον καιρό του.

Paolo Coelho αποφθέγματα: Από το βιβλίο: Στις όχθες του ποταμού Πιέδρα κάθισα και έκλαψα

Είναι ανώφελο να μιλάς γι αγάπη, γιατί η αγάπη έχει τη δική της γλώσσα και μιλάει από μόνη της.

Η αγάπη δε θέτει πολλά ερωτήματα, γιατί αν αρχίσουμε να σκεφτόμαστε, αρχίζουμε και να φοβόμαστε.

Ίσως είναι ο φόβος να σε περιφρονήσουν, να μη γίνεις αποδεκτός, ο φόβος μήπως σπάσει η μαγεία.

Μπορεί να φαίνεται γελοίο, αλλά έτσι είναι. Γι αυτό δεν κάνουμε ερωτήσεις αλλά ενεργούμε.

Καμιά μέρα δεν είναι όμοια με την άλλη. Κάθε πρωί έχει το ξεχωριστό του θαύμα, τη μαγική στιγμή του, όπου οι γέρικοι κόσμοι καταρρέουν και ξεπροβάλλουν καινούριοι αστερισμοί!

Paolo Coelho αποφθέγματα: Από το βιβλίο: Το ημερολόγιο ενός μάγου

Η αναζήτηση της ευτυχίας είναι προσωπική και δεν υπάρχει πρότυπο για να το μεταφέρεις στους άλλους.

Μια απειλή δεν μπορεί να προκαλέσει τίποτα αν δεν γίνει αποδεκτή.

Ο δρόμος του προσκυνήματος είναι ο δρόμος των κοινών ανθρώπων.

Το να διδάσκεις είναι να δείχνεις αυτό που είναι δυνατό.

Το να μαθαίνεις είναι να το κάνεις δυνατό για τον εαυτό σου.

Το δεύτερο σύμπτωμα του θανάτου μας είναι οι βεβαιότητές μας.

Δεν πρέπει να ξεχνάς πως και η επίθεση και η φυγή αποτελούν μέρος της μάχης. Αυτό που δε βοηθάει είναι το να στέκεις παραλυμένος από το φόβο.

Ένας εχθρός αντιπροσωπεύει πάντα την αδύναμη πλευρά μας, που μπορεί να είναι ο φόβος του φυσικού πόνου αλλά και η πρόωρη αίσθηση της νίκης ή η επιθυμία να εγκαταλείψουμε τη μάχη, λέγοντας πως δεν αξίζει τον κόπο.

Paolo Coelho αποφθέγματα: Από το βιβλίο: Το εγχειρίδιο του πολεμιστή του φωτός

Ο Θεός κρίνει το δέντρο από τους καρπούς, όχι από τις ρίζες.

Θάρρος. Ξεκινώντας το ταξίδι με αυτή τη λέξη και συνεχίζοντας με πίστη στο Θεό, θα φτάσεις εκεί όπου έχεις ανάγκη να φτάσεις.

Ο πολεμιστής του φωτός επιμένει στη θέληση του, αλλά ξέρει να περιμένει την καλύτερη στιγμή.

πηγή: http://www.ekfrasis.info/tags/logotechnika-apospasmata-gr/pages/2.html

Ο γλαρος Ιωναθαν Λιβινγκστον

..το να βρουμε αυτο που θα θελαμε να κανουμε περισσοτερο απο καθε αλλο

πραγμα στη ζωη μας και να τραβηξουμε προς τα εκει με θαρρος,ακλονητη

αποφασιστικοτητα και επιμονη,ειναι ο δρομος ολων εκεινων που τολμουν

να ζουν ευτυχισμενοι.

Ως ανταλαγμα για αυτη την προσπαθεια μας θα μας περιφρονησουν,

θα μας χλευασουν και θα μας εξοστρακισουν απο τον κυκλο τους

οι φιλοι και οι συγγενεις.

Αν επιμεινουμε ομως,αν αντεξουμε τη μοναξια μας και μεινουμε αφοσιωμενοι

σε αυτο που με τοση αγαπη αποφασισαμε να κανουμε, τοτε θα ανακαλυψουμε

οτι εχουμε καινουριους φιλους και κανουριους συγγενεις, οι οποιοι ηδη

συμμεριζονται τις αξιες και τα ιδανικα που εχουμε επιλεξει,

κι οτι μαζι τους θα πεταξουμε πολυ πιο μακρια και πιο ψηλα

απο οσο μπορουμε να ονειρευτουμε....


< Ο γλαρος Ιωναθαν Λιβινγκστον> 
Richard Bach

πηγή: http://www.ekfrasis.info/tags/logotechnika-apospasmata-gr/pages/2.html

Οι κομπάρσοι της ηδονής - Εύα Ομηρόλη

Νομίζω πως όταν είσαι στον έρωτα, έτσι νιώθεις, σαν να' σαι σε μια γνώριμη πόλη. Κι ύστερα, όταν ο έρωτας τελειώνει, είναι σαν να βρίσκεσαι ξαφνικά σε μια πόλη ξένη. Δε θα πάθεις τίποτα, αλλά πρέπει ...ν' αγοράσεις χάρτη, να χαθείς μερικές φορές, να βάλεις καινούργια σημάδια, να βρεις καινούργια στέκια. Όλα καλά δηλ, αλλά όταν τα έχεις διαλέξει."
 
"Να είσαι όμορφη γιατί σε κοιτάζει. Να' χεις τα πιο όμορφα μάτια του κόσμου: τα μάτια του. Να' χεις το πιο όμορφο χαμόγελο του κόσμου: το δικό του χαμόγελο. Να μην έχεις τίποτα."
 
"Ο ευατός μας είναι το μόνο που έχουμε σίγουρα. Μπορούμε να μοιραστούμε ένα κομμάτι μας με κάποιον, αλλά δεν πρέπει να του το δώσουμε. Γιατί, όσο κοντά μας κι αν είναι αυτός ο κάποιος, το κομμάτι που πριν ήταν δικό μας, πάντοτε θα μας λείπει. Σκέψου, με κάποιον που αγαπάς μοιράζεσαι το σώμα σου- τα χέρια σου, το κεφάλι σου, το στήθος σου.. Φαντάσου να κόψεις το χέρι σου και να του το χαρίσεις. Όσο κοντά σου κι αν είναι αυτός ο κάποιος, εσύ θα είσαι για πάντα πια με ένα χέρι. Κι αργά ή γρήγορα, θα βρεθείς αντιμέτωπος με την αλήθεια: όσο κι αν σε αγαπά, θα προτιμούσε να ήσουν αρτιμελής!"
 
"Τι είναι, όμως, αυτό που ιδιάζει και φτάνει μια συνειδητή επιλογή να γίνεται αυτό το ξεχωριστό που λέγεται "έρωτας"; Γιατί "αυτό" κι όχι το απέναντι πανομοιότυπο-ή, έστω, παρόμοιο του; Και πέφτεις, κλαις, σέρνεσαι και χτυπιέσαι, σαν πανικός και τελείωσε, αυτό ήταν όλη η ζωή. Σχηματικά, φαντάζομαι κάτι σαν μακριά βελόνα. Μακριά και λεπτή, στην αρχή νιώθεις μόνο ένα ελαφρύ τσίμπημα, κάπου στο στήθος, προς το μέρος της καρδιάς. Κι ύστερα, στον κάθε παλμό, με κάθε χτύπο, η βελόνα μπαίνει όλο και πιο βαθιά. Κάποτε, έρχεται η στιγμή που δεν μπορείς πια να κάνεις καμία κίνηση χωρίς να αισθανθείς ένα οξύ πόνο. Και μοιάζει λίγο μ' εκείνη την ιστορία που κάποιος έχει ένα στιλέτο καρφωμένο στο στήθος και κάποιος άλλος τον ρωτάει: "Δεν πονάς;". Κι εκείνος απαντά: "Μόνο όταν γελάω". Αλήθεια, μόνο η χαρά μπορεί να φέρει θλίψη. Το κάθε υποκειμενικά πολύτιμο γεννάει την αγωνία. Όσο μεγαλύτερη η πληρότητα, τόσο μεγαλύτερος κι ο πανικός που την κατατρέχει."
 
"o έρωτας; Ψάχνει να νιώσει την ψυχή να γοητεύεται, να ερεθίσει τ' άψυχα χωρίς ντροπή, να δώσει και να δώσει χωρίς ν' αφήσει τίποτα. Να ξεχειλίσουν οι αισθήσεις, να πνιγείς στην ηδονή. Να χάσεις και το τέλος, να ξεχάσεις την αρχή. Ο έρωτας είναι η ανάγκη της ψυχής μας που αφουγκράζεται. Με την πρώτη ευκαιρία θα βγει να μας θερίσει. Ο έρωτας είναι εκείνο που παραμονεύει στην σκιά. Το πιο μάταιο απ' όλα τ' άλλα. Το τέλειο."

πηγή:  http://www.ekfrasis.info/tags/logotechnika-apospasmata-gr/pages/4.html

Οι παραχαράκτες της ευτυχίας - Εύα Ομηρόλη

"Όμως την πρώτη φορά που την κράτησα στην αγκαλιά μου, κατάλαβα τι σημαίνει έρωτας και πίστεψα στα λόγια του Αρίστου που έλεγε πως με μια γυναίκα που δεν είν' ερωτευμένη μαζί σου, τίποτα δεν αξίζει. Μόλις την έσφιξα στην αγκαλιά μου και το κορμί μου κόλλησε πάνω στο δικό της, ένιωσα την γη να φεύγει κάτω απο τα πόδια μου κι εκείνη την αισθάνθηκα να τρέμει σαν τρελή απο φόβο κι αγωνία και πόθο μαζί. Και μόνο το βλέμμα μιας γυναίκας ερωτευμένης αξίζει όσο όλες μαζί οι νύχτες στο κρεβάτι μιας γυναίκας που δεν αγαπά. Και μέσα στο δικό της βλέμμα, ένιωσα όλες τις συγκινήσεις της ζωής μου κι όταν με κοίταζε στα μάτια μπορούσα να ορκιστώ ακόμα και τον θάνατο μου κι ό,τι άλλο μου περνούσε απο το μυαλό. 
Δέθηκα με τα μάτια της, με την λατρεία που ξεχείλιζαν για μένα. Μέσα τους γινόμουν ένας μικρός Θεός, παντοκράτορας, με μια δύναμη που ποτέ δεν είχα. Γνώρισα την αγάπη και κατάλαβα πως δεν υπάρχει τίποτα πιο έντονο, πουθενά. Η αγάπη απο μόνη της είναι κίνητρο ζωής, αιτία αθανασίας. Να μπορείς ν' αφήνεσαι στην καρδιά ενός άλλου και να μη νιώθεις μόνος, να μπορείς να μιλάς χωρίς λέξεις, χωρίς καταραμένα νοήματα που καταφέρνουν πάντα να χωρίζουν τους ανθρώπους. Να είσαι "ένα" και να μη νοιάζεσαι να πείσεις κανέναν για τίποτα. Γιατί αυτό είναι η αγάπη: ένας τόπος όπου δεν χρειάζεται να πείσεις κανέναν, μια σκιά που απο κάτω της μπορείς να ξαπλωθείς γαλήνιος στα μέσα του Αυγούστου. Η αγάπη είναι πολλές αιτίες μαζί χωρίς αιτία. 
Την έκανα δική μου μετά απο δυσκολίες κι εμπόδια κι ένιωσα τον ευατό μου έτοιμο να εκραγεί απο ικανοποίηση. Οι απαγορεύσεις και τα "μη" του καθενός είχαν κάνει αυτόν τον έρωτα πόλεμο απ' όπου έπρεπε να βγω νικητής. Κι αισθάνθηκα τη νίκη μου όταν μπήκα μέσα της και της ψιθύρισα στ' αυτί "είσαι δική μου τώρα!". Δική μου. Πήγαινα μόνος μες στους δρόμους και φώναζα "Δική μου! Δική μου!" 
-------------------------------------------------------------------------------- 
- 
Δεν έβλεπα την ώρα να βρεθώ με την Ειρήνη και η κάθε μέρα μου έμοιαζε μ' αιώνα μέχρι να την κλείσω άλλη μια φορά στην αγκαλιά μου και ν' ακούσω τη φωνή της να μου ορκίζεται τα πάντα τρέμπντας. Σε αισθήσεις πρωτόγνωρες και σ' αγγίγματα βαθιά έψαχνα να βρω τα μηνύματα της Μοίρας και των Θεών. Κι εκείνη με μια αγνότητα ερωτική, γεμάτη πάθος, άνοιγε την ψυχή της και με κλείδωνε μέσα της ολόκληρο, χωρίς φανταχτερές λέξεις κι ενοχές τάχα επιλογές. 
-------------------------------------------------------------------------------- 
- 
Τέτοια ομορφιά στη ζωή μου δεν ξανάδα. Το στόμα της έμοιαζε σαν να βύζαινε ολημερίς δαμάσκηνα- κατακόκκινα χείλη, πληγωμένα απ' τις ηδονές που δεν χόρταινα να φιλώ, να γεύομαι. Και καθώς γέμιζε ο έρωτας μας απο χρόνο κι εμπειρίες και φτάσαμε πια να γελάμε με τα ίδια αστεία κι όλες οι αναμνήσεις μας να' ναι κοινές, συνειδητοποίησα με τρόμο πως η ζωή μου είχε στ' αλήθεια αρχίσει μες στα μάτια της. Στα μάτια της που σαν αβασίλευτοι ήλιοι έκλειναν πάνω στα "σ' αγαπώ" μου. Και δεν μου ζήτησε ποτέ τίποτα, πανέτοιμη να δώσει τα πάντα μέσα απο μια προσφορά-ανακούφιση. Και η μόνη της ανάγκη ήταν να τα δεχτώ. 
Έτσι κλεισμένοι μες στον έρωτα, σαν αναυαγοί σε νησί ερημικό, ζούσαμε απόκοσμα και κρυφά κι ούτε μια στιγμή δεν σκεφτήκαμε την ώρα του τέλους, το χωρισμό. Στο δικό μας ξεχασμένο κόσμο, οι ώρες που ήμασταν χωριστά ήταν διαλείμματα έξω απ' την ζωή και καταντήσαμε να ζούμε μες στην αναμονή της επόμενης συνάντησης."

πηγή: http://www.ekfrasis.info/tags/logotechnika-apospasmata-gr/pages/4.html

Αγαπημένα Λογοτεχνικά Αποσπάσματα - Εύα Ομηρόλη

Η Εύα Ομηρόλη γεννήθηκε στο Ηράκλειο της Κρήτης. Το πρώτο βιβλίο της είναι Οι Αναλφάβητοι του 'Ερωτα Από τον Οργανισμό Λιβάνη. 
                                      
Βιβλιογραφία 
  
Μοιράιδα 
Άμα τη εμφανίσει 
Οι αναλφάβητοι του έρωτα 
Οι παραχαράκτες της ευτυχίας 
Οι κομπάρσοι της ηδονής 
Σεισάχθεια 
Αμέσως τώρα πια 
Η αρχή του ταυτόσημου 
Διοτίμα 
  
----- 

Να ζήσω τον χρόνο μου ,να τον ποτιστώ μέχρι την πιο μικρή μου ίνα, να μπορέσω να γίνω ένα μαζί του..

  

" Θα χανόμουνα χωρίς αυτή τη ζωή, χωρίς τη σιγουριά ότι εκείνο που ήθελα το έκανα κι αν ήθελα , πάλι θα το ξανάκανα. Η ιδέα και η εντύπωση είναι τα μόνα που μετρούν. Η επίγνωση της κατωτερότητας και της λειψής σου φύσης είναι οι μόνοι εφιάλτες. Η σιγουριά φτάνει για να σε κάνει πιο ήρεμο, ακόμα κι αν είναι μια σκέτη ουτοπία.

Η δύναμη είναι μια ιδέα, όλα είναι μια ιδέα. Τίποτε δεν έχει την αληθινή του υπόσταση και μπορεί να μην υπάρχουν αληθινές υποστάσεις μέσα σε ανθρώπινες ψυχές. Το μυαλό είναι εκείνο που φτάνει τα πάντα και μόνο του πάλι τα χαλά.

Μέσα στο μυαλό μου έχω πια την σιγουριά ότι μπορώ να είμαι ελεύθερη μόλις το θελήσω. Μέσα στο μυαλό μου έχω τη δύναμη να καλωσορίσω την κάθε μονότονη μέρα. Μέσα στο μυαλό μου βρίσκω την δύναμη να ανέβω την ανηφόρα χωρίς να υποφέρω. Είμαι εγώ και είμαι ζωντανή και αυτόφωτη σαν ήλιος. Και από τίποτα πια δεν έχω ανάγκη, αφού δοκιμάστηκα στα γρανάζια της ζωής και της περιπέτειας . Αφού έμαθα τις αληθινές αξίες κι έδωσα αξία στον εαυτό μου. Είμαι ελεύθερη και μοναδική.

Μπόρεσα, μπόρεσα! Ξυπνώ πια το πρωί και φωνάζω, "μπορώ" γιατί το 'χω πιστέψει πως όλα τα μπορώ. Κι είναι αλήθεια. Είμαι παντοδύναμη και κανείς δεν μπορεί να μου κλέψει όλες τις όμορφες στιγμές που τόλμησα να ζήσω.

Όχι, δεν έχω ενοχές. Η απόλυτη ευτυχία κι η γνώση εκείνου που ζητάς δεν σου αφήνει ποτέ ενοχές. Ενοχές σου αφήνουν όλα εκείνα που δεν έζησες, όχι γιατί δεν μπόρεσες ,αλλά γιατί φοβήθηκες την δύναμη τους ,την μαγεία τους. Όλη εκείνη την μαγεία που μια ζωή αναζητάς κι όταν σου πέφτει στο κεφάλι σαν ευλογία ,την αρνείσαι χωρίς ουσιαστικό λόγο παρά μόνο επειδή διστάζεις να πας παραπέρα ,να δεις τι γίνεται μέσα από το σύνορο που σ έχουν φυλακίσει. Κι όταν περνούν τα χρόνια και οι εποχές ,και τίποτα δεν μπορεί να σταματήσει την ανελέητη φθορά, θυμάσαι, σκέφτεσαι και σε πιάνουν όλοι οι φόβοι, όλες οι απελπισίες. Γιατί είναι ανάγκη να είσαι δυνατός.

Μόνοι γεννιόμαστε, μόνοι πεθαίνουμε και τίποτα δεν μας μένει πέρα από τις στιγμές που ζήσαμε. Τις όμορφες. Όλες εκείνες που ξεπέρασαν για λίγο την μιζέρια και την θλίψη , όλες εκείνες που ταυτίστηκαν μαζί μας, που ανήκουν πια μόνο σε μας.

Επειδή πάνω απ όλα, θέλει τόλμη η ζωή, θέλει πολλά κότσια η ευτυχία. Κι η μοίρα δεν είναι κάτι απλό κι ουδέτερο, αλλά κάτι που πλάθεται όπως το θες. Οι δυστυχίες που έρχονται παλεύονται .Οι ευτυχίες που δεν λένε να φανούν είναι εκείνες που γίνονται οι εφιάλτες μιας ζωής. Όλες εκείνες οι μικρές σπίθες που μας δίνονται έτοιμες, ολοζώντανες κάθε μέρα και τις αφήνουμε να χαθούν σαν να μην υπήρξαν είναι τα απωθημένα που δεν θα μας αφήσουν να γεράσουμε με αξιοπρέπεια.

Θεέ μου, δωσ' μου τις δυστυχίες που μου αναλογούν, αφού δεν γίνεται αλλιώς, αλλά βοήθησε με να αξιωθώ κι όλες τις ευτυχισμένες ώρες που αιωρούνται σαν άστρα πάνω από το κεφάλι μου.
Να ζήσω τον χρόνο μου ,να τον ποτιστώ μέχρι την πιο μικρή μου ίνα, να μπορέσω να γίνω ένα μαζί του. Να έχω συντρόφισσες όμορφες στιγμές, να ξέρω πως έζησα, να μετανιώνω για κείνα που έκανα και να ψάχνω να βρω κι άλλα να κάνω.

Οι στιγμές, οι ώρες και τα αγγίγματα, η αναστάτωση κι οι κόμποι στο στομάχι, το βαρύ στο στήθος απ' τον πανικό της ευτυχίας, η απόλαυση του κορεσμού και της σοφίας, το κύμα μέσα στο κεφάλι μου, η τρικυμία που δεν λέει να κοπάσει, ο φόβος για το ύστερα, για το μετά, οι ευωδιές των χυμών και οι επιλογές.

Να η ζωή! Να η ζωή, φωνάζω μ' όση δύναμη μου απομένει. Μα είναι λίγη και πολύτιμη κι είναι δική μου, μόνο δική μου σαν τον αέρα που ανασαίνω. Δεν θ αφήσω να μου την πάρει μήτε άνθρωπος μήτε Θεός. Κι εύχομαι όλες οι αναστολές κι οι δισταγμοί μου να ξεκινούν μόνο από αγάπη. Αγάπη για κάτι άλλο πιο βαθύ, πιο ωραίο.

Γιατί, τέλος, και το γήρας είναι ωραίο και παντού μέσα του μπορείς να βρεις όλες εκείνες τις αναλαμπές που σημαίνουνε ζωή. Κι όλα είναι όμορφα από κοντά, όταν τα ζεις. Μα σε τούτο το γήρας καλό είναι να μην μένεις μόνος σου. Κι είναι αλήθεια αυταπόδεικτη, πως το μόνο που μπορεί πάντα να σε συνοδεύει,το μόνο που για πάντα μένει είναι μια, δυο, δέκα, εκατό -ξέρω κι εγώ πόσες - όμορφες στιγμές..." 

Εύα Ομηρόλη
-Οι Αναλφάβητοι του 'Ερωτα-

πηγή: http://www.ekfrasis.info/tags/logotechnika-apospasmata-gr/pages/3.html

Μουσική κατά του άγχους και της κατάθλιψης

Η μουσική μπορεί να λειτουργήσει ως φάρμακο για τη θεραπεία κοινών ασθενειών, σύμφωνα με τον δόκτορα Χανς Γιοακίμ Τράπε της πανεπιστημιακής κλινικής Μαριχόσπιταλ στην Χέρνη, της Γερμανίας.   

Η κλασσική μουσική είναι η πλέον αποτελεσματική, έχει εξαιρετικά αποτελέσματα επί του άγχους, της κατάθλιψης και των καρδιοαγγειακών παθήσεων. Εκτός αυτών βοηθά στην αντιμετώπιση των πόνων, του στρες και των διαταραχών του ύπνου και έχει πολύ θετικές επιρροές στο ανοσοποιητικό σύστημα, γράφει ο Τράπε σε γερμανικό ιατρικό περιοδικό.   

Επιπλέον η κλασσική μουσική βοηθά στη συγκέντρωση, στη μνήμη, τη δημιουργικότητα και την ενέργεια σύμφωνα πάντα με τη μελέτη του ίδιου επιστήμονα.   

Ωστόσο υπάρχουν άνθρωποι που δεν τους αρέσει η ορχηστρική μουσική. Ο Τράπε στην περίπτωση αυτή συστήνει να δοκιμάσουν ως εναλλακτική λύση την ποπ ή τη ροκ μουσική. Τα δύο αυτά είδη μουσικής έχει διαπιστωθεί ότι επηρεάζουν την ανθρώπινη διάθεση. Επίσης η λατινοαμερικάνικη μουσική έχει παρατηρηθεί ότι διαθέτει ιδιότητες βελτίωσης της διάθεσης.   

Το ίδιο δεν μπορεί να ειπωθεί σε καμιά περίπτωση για τη μουσική χέβι μέταλ ή την τέκνο, υπογραμμίζει ο Τράπε και προσθέτει ότι αυτά τα είδη μουσικής αυξάνουν τους καρδιακούς παλμούς και την αρτηριακή πίεση.

Πηγή: http://sciencearchives.wordpress.com/2010/01/18/%CE%AE-%CE%AC-%CE%AC-t/

Η μουσική μπορεί να αυξήσει τις επιδόσεις του μυαλού

Έρευνες έδειξαν ότι η ακρόαση μουσικής μπορεί να αυξήσει τις επιδόσεις του μυαλού. Πιο σημαντική, όμως, είναι η ενασχόληση με κάποιο μουσικό όργανο, η οποία βελτιώνει εντυπωσιακά τις νοητικές ικανότητες

Ηταν το 1993 όταν μια ομάδα Καλιφορνέζων ερευνητών έκανε για πρώτη φορά λόγο για το «φαινόμενο Μότσαρτ», υποστηρίζοντας ότι η ακρόαση της μουσικής του Αυστριακού συνθέτη και εν γένει της κλασικής μουσικής, δύναται να βελτιώσει εντυπωσιακά τις νοητικές ικανότητες του ατόμου. Έκτατε ουκ ολίγοι γονείς κατέφυγαν στην πρακτική αυτή προκειμένου να βελτιώσουν τις μαθητικές επιδόσεις των παιδιών τους, κάνοντας λόγο για ένα μικρό «θαύμα».

Η εν λόγω επιστημονική ανακάλυψη «ξεπήδησε» μέσα από μια σειρά πειραμάτων που διεξήγαν οι Αμερικανοί επιστήμονες, μεταξύ των οποίων ήταν η επί 10 λεπτά έκθεση μιας εθελοντικής ομάδας φοιτητών στους μελωδικούς ήχους μιας σονάτας του Μότσαρτ.

Όπως προέκυψε από την ανάλυση των στοιχείων, οι σπουδαστές εκδήλωσαν μετά τη διεξαγωγή των πειραμάτων, μια έντονα αναπτυγμένη ικανότητα τόσο στις κατασκευές από χαρτί όσο και στην επίλυση μιας σειράς μαθηματικών προβλημάτων, παρουσιάζοντας αυξημένα τα επίπεδα της αναλυτικής σκέψης τους.

Πριν από μια τριετία, το 2006, μια μελέτη οφθαλμιάτρων ερευνητών ήρθε να ενισχύσει τους ισχυρισμούς των Καλιφορνέζων επιστημόνων, καταδεικνύοντας τις ευεργετικές επιδράσεις της ακρόασης κλασικής μουσικής στην ανθρώπινη όραση και δη σε αυτή όσων έπασχαν από γλαύκωμα.

Στις σημαντικές ενδείξεις των παραπάνω ερευνών ήρθαν προσφάτως να προστεθούν τα συμπεράσματα μιας νέας επιστημονικής μελέτης, τα οποία ωστόσο καταδεικνύουν ότι η δυνατότητα επίτευξης του εν λόγω αποτελέσματος δεν αποτελεί αποκλειστικό προνόμιο τόσο των έργων του Μότσαρτ όσο και εν γένει των μελωδιών της κλασικής μουσικής.

Καθοριστικός παράγοντας

«Μουσική είναι ό,τι ακούγεται ευχάριστα στ’ αυτιά μας», υποστηρίζουν οι επιστήμονες που διεξήγαν την έρευνα, «φωτογραφίζοντας» ως καθοριστικό παράγοντα για τη βελτίωση των νοητικών ικανοτήτων οποιαδήποτε μελωδία ή είδος μουσικής των οποίων η ακρόαση δεν προκαλεί δυσάρεστη αίσθηση στον δέκτη.

Την έρευνα διεξήγαγαν Σκοτσέζοι επιστήμονες, οι οποίοι ζήτησαν τη βοήθεια μιας ομάδας εθελοντών, που συμμετείχαν σε μια σειρά ποικιλόμορφων μουσικών ακροάσεων. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι όσοι άκουγαν την αγαπημένη τους μουσική, κατά τη διάρκεια μιας σειράς ασκήσεων-τεστ συγκέντρωσης, κατέβαλλαν μικρότερη προσπάθεια για να επιτύχουν το επιθυμητό αποτέλεσμα, εν αντιθέσει με όσους είχαν αναλάβει να εκτελέσουν την αποστολή τους χωρίς τη συνοδεία μουσικής. Βάσει των επιστημονικών συμπερασμάτων, η μουσική μπορεί να αυξήσει σημαντικά τις επιδόσεις του μυαλού, οξύνοντας έστω για ένα μικρό χρονικό διάστημα τη σκέψη.

Ωστόσο, σύμφωνα με την έρευνα, πραγματικά εξυπνότερος καθίσταται όποιος αποφασίσει να ασχοληθεί με κάποιο μουσικό όργανο και δεν περιοριστεί στο συστηματικό άκουσμα και μόνο της μουσικής. Η ενασχόληση του ατόμου με κάποιο μουσικό όργανο διεγείρει εν μέρει τις ίδιες περιοχές του εγκεφάλου που εξασκεί ο λόγος.

Το παραπάνω συμπέρασμα εξήχθη από την έρευνα μιας επιστημονικής ομάδας του Πανεπιστημίου της Κονστάνς στη Γερμανία. Οι ερευνητές συνέστησαν στους γονείς αντί να βάζουν στα παιδιά τους να ακούν καθημερινά την 5η Συμφωνία του Μπετόβεν, να τους αγοράσουν ένα όχι ιδιαίτερα πολύπλοκο στην εκμάθηση μουσικό όργανο.

Βάσει των στοιχείων μιας άλλης έρευνας Κινέζων, τα παιδιά τα οποία είχαν παρακολουθήσει επί έναν χρόνο μαθήματα μουσικής και συγκεκριμένα ορχηστρικής, αντιλαμβάνονταν πράγματα και καταστάσεις κατά 25% πιο εύκολα σε σύγκριση με άλλους συνομήλικούς τους.

Ακόμη και εάν δεν μπορούμε να αντιληφθούμε άμεσα την εξέλιξη των νοητικών μας ικανοτήτων, σημαντικό παραμένει, όπως επισημαίνουν οι ειδικοί, το γεγονός ότι η μουσική διασκεδάζει τον άνθρωπο, αυξάνοντας σημαντικά τα επίπεδα συναισθηματικής ικανοποίησης.

Από το Έθνος

Πηγή: http://sciencearchives.wordpress.com/2010/01/10/%CE%AE-%CE%AF-%CE%AE-2/

Ο σεβασμός ως ηθική αξία

Το θέμα αυτό ξεπήδησε από τις ανάγκες των καιρών μας. Από μερικούς έντονους προβληματισμούς. Που πάμε; Που βαδίζει η Ελληνική οικογένεια; Από παντού ακούγονται διαμαρτυρίες για τις δια­προσωπικές σχέσεις γονέων και παιδιών. «’Ο γέρος μου», «η γριά μου», λέει ο έφηβος όταν μιλάει για τούς γονείς του. Και δεν είναι οι μόνες και οι χειρότερες εκδηλώσεις ελλείψεως σεβασμού. Ούτε διανοούνται, ο νέος ή η νέα, να διακόψουν τούς εναγκαλισμούς τους, στα πάρκα ή στους δρόμους, επειδή περνάς. Ούτε σκέπτονται να προσφέρουν τη θέση τους στο λεωφορείο. Όχι ότι δεν υπάρχουν εξαιρέσεις, αλλά αυτές απλώς επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Και τίθεται το ερώτημα: Αφού λοιπόν τείνει να εκλείψει ο σεβασμός από την σημερινή κοινωνία, μήπως δεν χρειάζεται; Μήπως δεν πρέπει να στενο­χωρούμαστε και να ανησυχούμε; Μήπως είναι μία έννοια παρωχημένη;

‘Ο σεβασμός, λένε οι ψυχολόγοι, είναι ένα συναί­σθημα έμφυτο στον άνθρωπο. Εκ πρώτης όψεως, είναι συγγενής με την αγάπη. Κατά κανόνα, σεβό­μαστε και αγαπούμε κάποιον. Παράλληλα όμως, ο σεβασμός περικλείει και κάποιον φόβο. Τα δύο αυτά συναισθήματα, όσο κι αν φαίνονται διαφορετικά, συμπορεύονται τέλεια και γίνονται οι δύο κινητήριοι μοχλοί στη ζωή του παιδιού.

Σχετικά, ο Ρ. ΒOVΕΤ γράφει: «’Ο σεβασμός είναι ένας πετυχημένος συνδυασμός γλυκύτητας και αυστηρότητας, φόβου και αγάπης». Κατά το FREUD, «ο φόβος και η αγάπη είναι δύο όψεις του ιδίου συναισθήματος, πού διαφοροποιείται όμως πολύ νωρίς». Θα μπορούσαμε να αναφέρουμε ακόμη τον Καρτέσιο και τον Πασκάλ. Κατά τον Καρτέσιο, «ο σεβασμός είναι απόρροια του θαυμασμού και του φόβου». Και ο PASCAL λέγει χαρακτηριστικά: «Το πρώτο αποτέλεσμα της αγάπης, είναι η έμπνευση ενός μεγάλου σεβασμού». Σέβεται και τιμά κανείς αυτόν πού αγαπά. Συχνά, η αγάπη αυτή μας συγκρα­τεί και έχει έναν ανασταλτικό ρόλο. Δεν πηγαίνω κάπου για να μη στενοχωρήσω τούς γονείς μου. Δεν κάνω κάτι για τον ίδιο λόγο. Συχνά όμως, αυτή η αγάπη μας ωθεί για δράση, για δημιουργία. Ξενυχτώ για να πετύχω και να δώσω χαρά στον κουρασμένο μου πατέρα. Καταλαβαίνουμε, λοιπόν, τί δύναμη για την αγωγή είναι ο σεβασμός και πόσο οφείλει ο σωστός παιδαγωγός να τον καλλιεργεί. Το παιδί αναζητά την αγάπη. Αυτή το λυτρώνει. Αυτή το εμπνέει. Και καθώς φουντώνει η αγάπη του, αναπτύσσεται και ο σεβασμός του προς το αγαπώμενο πρόσωπο. «Το παιδί πού αγαπιέται, βρίσκει τη δύναμη να αγαπή­σει, να σεβαστεί και να προχωρήσει στη ζωή», γράφει ή γαλλίδα ψυχαναλύτρια Μαντλέν Ραμπέρ. Δια του σεβασμού θα οδηγηθεί στους ηθικούς νόμους πού θα του μάθουν την «αυτοκυριαρχία, πού είναι η πραγμα­τική ελευθερία», τονίζει ο Βέλγος ψυχίατρος Ζιλμπέρ Ρομπέν.

Είναι, λοιπόν, ένα πανανθρώπινο συναίσθημα ο σεβασμός και εμφανίζεται πολύ νωρίς. ‘Ένα συναί­σθημα πού κρύβει τεράστια προωθητική και λυτρωτι­κή δύναμη. ‘Ένας βασικός παράγοντας στην αγωγή του ανθρώπου. Οφείλουμε και να τον εμπνέουμε και να τον καλλιεργούμε. Μπορούμε να μιλήσουμε, μας λένε οι ψυχολόγοι, για το σεβασμό που τα παιδιά έχουν και πρέπει να έχουν για τούς γονείς τους, όπως και για τον σεβασμό πού οι γονείς οφείλουν να έχουν για τα παιδιά τους. Τα αποτελέσματα είναι όμοια. ‘Υπάρχουν πράγματα πού δεν κάνουν, λόγια πού δεν λένε μπροστά στα παιδιά τους και οι χειρό­τεροι γονείς. Συνεπώς, το συναίσθημα του σεβασμου είναι αναγκαίο στον άνθρωπο. Και όταν το καλλιεργούμε, βοηθούμε στην ανύψωσή του, στον εμπλουτισμό του, στον εξανθρωπισμό του.

“Ας δούμε, όμως, και την κοινωνική πλευρά του θέματος. ‘Ο σεβασμός εμπνέει τη διατήρηση, τη συνέχεια. ‘Όλες οι κοινωνίες εμπνέονται από σεβα­σμό για την Ιστορία τους, τούς ήρωες τους, τούς προγόνους τους, τον πολιτισμό τους. Κοινωνία που περιφρονεί το χθες και αποκόπτεται απ’ αυτό, οδηγείται στο χάος. Οι κοινωνιολόγοι τονίζουν ότι ή κοινωνία πού δημιούργησε τα σχολεία, πού κάνει τόσες θυσίες για να τα συντηρεί και να τα εμπλουτίζει, έχει δικαίωμα να έχει απαιτήσεις από αυτά. “Έχει δικαίωμα να απαιτεί βοήθεια από το σχολείο, στο πνευματικό έργο πού επιτελεί. ‘Οφείλει το σχο­λείο να μεταδίδει στη νεότητα αξίες θρησκευτικές, ηθικές, αισθητικές, επιστημονικές και κοινωνικές. ‘Οφείλει να εμπνέει στα παιδιά τον σεβασμό σ’ αυτές τις αξίες και να τούς μεταδίδει την θέληση να τις βιώσουν. Αυτό είναι το έργο του. «Δεν πρόκειται για ένα δικαίωμα, άλλά για ένα καθήκον του σχολείου», τονίζει ο J. SCHMIED. Και ο Ρ. ΒOVΕΤ συμπληρώνει: «’Ο σεβασμός πού αισθανόμεθα για ένα νόμο, στην πραγματικότητα εκπορεύεται οπό τον σεβασμό προς τον άνθρωπο πού μας τον παραδίδει».

‘Άρα, ο σεβα­σμός δεν είναι ανθρώπινη επινόηση, εφεύρημα των Ισχυρών για να καταπιέζουν τούς αδύνατους. Ούτε, άλλωστε, είναι μονόπλευρος. Είναι θαυμάσιο μέσον αγωγής και βοηθείας, όπως είδαμε, στην ανύψωση του άνθρώπου και στην καλλιέργεια των διαπροσωπικών σχέσεων. Αναγκαία, λοιπόν, η καλλιέργεια του σεβασμού και ένας από τούς κύριους στόχους της αγωγής. “Ας δούμε πως μπορούμε να τον επιτύχουμε. Αγωγή σημαίνει έμπνευση. Φυσικό λοιπόν είναι ότι για να εμπνεύσουμε τον σεβασμό στα παιδιά μας, πρέπει εμείς πρώτα να τον βιώσουμε. Δεν μπορείς να δώσεις κάτι πού δεν το ζεις. Σεβασμός λοιπόν στον εαυτό σου, στο σύντροφό σου, στο περιβάλ­λον σου, στα παιδιά σου. ΕΙδικά στα παιδιά σου. Σεβασμός και ειλικρίνεια και διάλογος.

Είναι ωραίο πράγμα ή αποκατάσταση των καλών σχέσεων μεταξύ των συζύγων, μετά από μία παρεξήγηση. Και αύτή ή σωστή συμπεριφορά επηρεάζει θετικά τα παιδιά μας. Μα και στα ίδια μας τα παιδιά, δεν θα πρέπει να διστάσουμε να ζητήσουμε συγ­γνώμη, όταν νευριασμένοι τούς φερθήκαμε άσχημα. “Όταν σέβομαι τον άλλον, μετανοώ και του δείχνω έμπρακτα τη λύπη μου γι’ αυτό πού είπα ή έκανα.

Σωστά ονόμασαν την εποχή μας εποχή του παρα­λόγου. Και είναι παράλογο, μεθόδους πού εφαρμόσθηκαν σε άλλες χώρες σαράντα ή πενήντα χρόνια πριν και απέτυχαν, να τις εφαρμόζουμε σήμερα στον τόπο μας. Και ακούμε τον πιτσιρίκο να φωνάζει Κώστα τον μπαμπά, Μαρία τη μαμά και, όλους τούς θείους και τις θείες με τα μικρά τους ονόματα. Και δυστυχώς, το ακούμε και σε μερικά νηπιαγωγεία και σχολεία. Συνήθως χαμογελούμε συγκαταβατικά. “0­μως εκείνη την ώρα γκρεμίζουμε. Και γκρεμίζουμε ανεπανόρθωτα. Το παιδί, μπαίνοντας στον κόσμο, έχει ανάγκη από στηρίγματα. Και δεν θα στηριχθεί στον Κώστα και στη Μαρία, άλλά στον Πατέρα και στην Μητέρα. Πατέρα και Μητέρα δύο ανθρώπους θα ονομάσει σε όλη του τη ζωή. Και ή ανάμνησή τους θα το συνοδεύει μέχρι του τάφου. Βάσει ποιας παιδαγωγικής αρχής, καταργούμε αυτό το όνομα πού έχει τόσο υμνηθεί και έχει γίνει σύμβολο στους αιώνες; Βάσει της Ισότητας; Άλλά ποία ισότητα υπάρχει ανάμεσα σε σένα και στο παιδί σου; Το παιδί έχει ανάγκη από ασφάλεια και σιγουριά. Και αύτή την ασφάλεια του την δημιουργούν και τα «όχι» και τα «απαγορεύεται», από τον πατέρα ή την μητέρα, όχι από τον σύντροφο. Συντρόφους και συμμαθητές και φίλους έχει πολλούς. Ό Πατέρας και ή Μητέρα, είναι μοναδικοί και ανεπανάληπτοι.

Ή σύγχρονη ψυχολογία μας ομιλεί για το “συναί­σθημα ένοχης» πού έχει τρομερές επιπτώσεις στη διανοητική και ηθική ανάπτυξη του ατόμου. Σ’ αύτή την περίπτωση, το παιδί έχει ανάγκη από την επέμβαση του παιδαγωγού ο όποιος θα βοηθήσει τη συνείδηση να βρει την Ισορροπία της, επιβάλλοντας μία τιμωρία. Από αύτή την άποψη, ή τιμωρία παύει να έχει την μορφή της επιβολής και παίρνει τη μορφή της απελευθέρωσης. Συναντούμε συχνά παι­διά πού πάνε γυρεύοντας για τιμωρία. Στην πραγμα­τικότητα, αναζητούν την αυθεντία πού τούς έλειψε.

Σε μία έρευνα πού έκανα με θέμα: «πως θα θέλατε τούς γονείς σας», ένα παιδί απήντησε: «Όταν ένα παιδί κάνη κάτι κακό, πρέπει ο γονιός ή ο δάσκαλος να το τιμωρήσει. Άλλά δεν πρέπει να του κρατά κακία, γιατί με την τιμωρία εξιλεώνεται το παιδί». Και μία φοιτήτρια γράφει: «Οι γονείς μου είναι αυστηροί, τόσο όσο χρειάζεται. Δεν θα τούς ήθελα λιγότερο αυστηρούς. Ουδέποτε θυμώνουν. Μου εξηγούν με ηρεμία το λόγο πού τούς κάνει να αρνούνται την ικανοποίηση μιας επιθυμίας μου. Μου αρέσει πού είναι έτσι, γιατί στις δυσκολίες μου μπορώ άφοβα ν’ ακουμπώ επάνω τους».

Είναι λοιπόν εσφαλμένη ή άποψη ότι πρέπει να υπάρχει απόλυτη Ισότητα μεταξύ γονέων και παιδιών, τονίζουν ψυχολόγοι ολκής. Και ο ZEIDLER συμπληρώνει: «Δεν είναι μόνο παιδαγωγική πλάνη, είναι και ηθική. Διότι το παιδί αναγνωρίζει στους γονείς του ένα παράδειγμα. Αλλά αυτό το παράδειγμα, για να έχει ευεργετική επίδραση, πρέπει να εμπνέει τον σεβασμό». Ό DE­BESSE, καθηγητής των παιδαγωγικών στη Σορβόννη, έκανε πριν λίγα χρόνια στο Παρίσι μία έρευνα. Θέμα: «Πως θα θέλατε τούς καθηγητές σας». Και ή πλειο­νότητα των εφήβων απήντησε: «Να μας καθοδηγούν και όχι να μας ακολουθούν».

Ή εποχή μας περιφρόνησε το Θεό και πρόδωσε την αγάπη. Χωρίς Θεό και αγάπη, χάθηκαν οι ηθικές αρχές, χάθηκε κι ο σεβασμός του ανθρώπου προς τον άνθρωπο. πήρε τον τίτλο του «ελευθέρου» αυτός πού τις καταπατούσε. Και το τίμημα αυτής της ελευθέριας, το ‘κενό. Το τρομερό κενό πού δημιούργησε στην ψυχή. Αποτέλεσμα: οι πολλές αυτοκτονίες νέων ανθρώπων. Μία νέα κοπέλα, λίγες ημέρες πριν αυτοκτονήσει, ομολογούσε στη μητέρα της: «Μου κάνατε μεγάλο κακό με την απόλυτη ελευθέ
ρια πού μου δώσατε». Και μία άλλη, πετυχημένη επαγγελματικά, σε ηλικία 28 ετών αυτοκτονεί, αφήνοντας το έξης σημείωμα. «Νοιώθω ένα απέραντο κενό μέσα μου». Ήταν και αύτή θύμα της απόλυτης ελευθέριας, της χωρίς φραγμούς αγωγής.

Αγαπητοί γονείς. Είναι καθήκον μας να εμπνεύσουμε στα παιδιά μας το σεβασμό. Είναι επιτακτική ανάγκη των καιρών μας να τα μάθουμε να σέβονται τον εαυτό τους, τους γονείς τους, τους δασκάλους τους, όλους τους ανθρώπους, αν θέλουν να εμπνέουν το σεβασμό και τα ίδια στους άλλους.

Πηγή: Μαμασούλα Μαρία, Διευθύντρια του Μουσικού Σχολείου Αγρινίου

Πηγή: http://sciencearchives.wordpress.com/2009/12/30/%CF%8C-%CE%AE-%CE%AF/

Η Αξία της Αυτοεκτίμησης

Παρόλο που όλοι μας γνωρίζουμε την αξία της ‘πρόληψης’, συχνά ξεχνάμε ότι η πρόληψη σε θέματα ψυχολογικής υγείας βασίζεται σε έννοιες απλές, όπως ‘αγάπη’, ‘αποδοχή’, ‘ενθάρρυνση’, ‘επιβράβευση’ και πάνω απ’ όλα, υψηλή αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμηση.

Αυτοεκτίμηση σημαίνει νιώθουμε καλά με τον εαυτό μας, να θεωρούμε ότι αξίζουμε, να αποδεχόμαστε τον εαυτό μας όπως είναι. 

Η χαμηλή αυτοεκτίμηση βρίσκεται συχνά στη βάση της πυραμίδας των προβλημάτων που αντιμετωπίζουμε στις σχέσεις, στη συμπεριφορά, στα συναισθήματα.  Ενώ η υψηλή αυτοεκτίμηση, αυξάνει τις πιθανότητες να δημιουργούμε υγιείς διαπροσωπικές σχέσεις, να είμαστε ικανοποιημένοι και αποτελεσματικοί στις καθημερινές μας δραστηριότητες. 

Ποια είναι όμως τα χαρακτηριστικά των ανθρώπων με χαμηλή αυτοεκτίμηση;

• Αναφέρονται συχνά στον εαυτό τους με αρνητικούς χαρακτηρισμούς ή μειώνουν/υποβιβάζουν τα θετικά τους στοιχεία.
• Εστιάζουν στην αρνητική διάθεση των άλλων, ακόμα κι αν αυτή δε σχετίζεται με τη δική τους συμπεριφορά.
• Δεν δέχονται την κριτική ακόμα και όταν είναι εποικοδομητική, επειδή δημιουργεί δυσβάσταχτο άγχος.
• Ασκούν όμως σκληρή κριτική στους άλλους.
• Η απόδοση στο χώρο της εργασίας δεν ανταποκρίνεται στις δυνατότητές τους.
• Έχουν δυσκολία στη δημιουργία φιλικών ή ερωτικών σχέσεων.
• Επηρεάζονται πολύ από τα αρνητικά σχόλια των άλλων.
• Στενοχωριούνται επίσης υπερβολικά από τις αποτυχίες τους.
• Κατά συνέπεια είναι ιδιαίτερα επιρρεπείς στο άγχος και την κατάθλιψη.

Αντίστοιχα, τι κερδίζουμε όταν έχουμε υψηλή αυτοεκτίμηση;

• Είμαστε και νιώθουμε αυτόνομοι, όχι εξαρτημένοι από τους άλλους ή έρμαια των περιστάσεων.
• Έχουμε πιο συχνά επιτυχίες σε όλους τους τομείς.
• Παίρνουμε πρωτοβουλίες και δεν φοβόμαστε να δοκιμάσουμε νέες δραστηριότητες ή να κάνουμε αλλαγές.
• Έχουμε εμπιστοσύνη στον εαυτό μας και δεν μας αποθαρρύνουν εύκολα οι δυσκολίες.
• Αναλαμβάνουμε μόνο τις ευθύνες που μας αναλογούν, δεν είμαστε ‘θύματα’ .
• Αντιμετωπίζουμε αποτελεσματικά την ψυχολογική πίεση της καθημερινότητας.
• Διαχειριζόμαστε και ξεπερνάμε τα αρνητικά συναισθήματα (π.χ. άγχος, θλίψη, θυμός).
• Ξέρουμε να παίρνουμε, αλλά και να δίνουμε θετικά συναισθήματα στους συνανθρώπους μας.

Τι μπορούμε να κάνουμε για την ενίσχυση της αυτοεκτίμησης;

• Να εκπαιδευτούμε! Ξέρουμε άραγε καλά τον εαυτό μας; Και η αυτογνωσία αλλά και οι επιτυχημένες ανθρώπινες σχέσεις (προσωπικές και εργασιακές) περνούν μέσα από μια διαδικασία μάθησης.  Αν ανακαλύψουμε τις δυνατότητες και τις δυνάμεις μας, αν αποκτήσουμε καλές διαπροσωπικές σχέσεις, εκτιμάμε τον εαυτό μας πολύ περισσότερο.  Να μη διστάσουμε λοιπόν να απευθυνθούμε στον κατάλληλο σύμβουλο / επαγγελματία ψυχικής υγείας που θα μας διευκολύνει προς αυτή την κατεύθυνση.  Επίσης, μπορούμε να παρακολουθήσουμε εκπαιδευτικά ή και βιωματικά σεμινάρια στον τομέα της συμβουλευτικής και της ψυχολογίας. Έτσι ενισχύουμε τις γνώσεις μας, μας δίνονται νέες προοπτικές, αποκτάμε νέες ικανότητες διερεύνησης του εαυτού μας και δεξιότητες διαπροσωπικής επικοινωνίας.
• Να ξεκινήσουμε μια νέα δραστηριότητα σε κάτι που μας ενδιαφέρει.  Εκεί θα βρούμε ανθρώπους με παρόμοια ενδιαφέροντα και θα αποκτήσουμε εμπιστοσύνη στις ικανότητές μας.  Γενικά, η επικοινωνία με ανθρώπους που μας καταλαβαίνουν και η ενασχόληση με κάτι που ξέρουμε ότι μπορούμε να πετύχουμε, τονώνει άριστα το ηθικό!
• Τέλος, μπορούμε να εφαρμόζουμε στην καθημερινή μας ζωή μερικές απλές τεχνικές για την ενίσχυση της αυτοεκτίμησης, όπως περιγράφονται παρακάτω. 

Ενδεικτικές Τεχνικές για Ενίσχυση της Αυτοεκτίμησης

• Κάνω μία λίστα με τα θετικά μου χαρακτηριστικά.  Αν επιμένω να καταγράψω και τα αρνητικά μου χαρακτηριστικά, βρίσκω τη θετική τους όψη.
• Καταγράφω τα θετικά της κάθε ημέρας (π.χ. έκανα ηλιοθεραπεία, αγόρασα ένα δώρο στη φίλη μου, έφτιαξα ένα ωραίο κέικ, πέρασα καλά στη δουλειά) και το θετικό συναίσθημα που είχα.
• Κάνω μία λίστα με τα επιτεύγματά μου, τις επιτυχίες μου, ό,τι κάνω καλά, ό,τι καταφέρνω, από τα πιο σημαντικά ως τα πιο ασήμαντα.
• Καταγράφω τις γκάφες ή τις αποτυχίες μου και βρίσκω την αστεία τους πλευ
  ρά. Αντιμετωπίζω τα λάθη μου με χιούμορ και  μαθαίνω από αυτά, αποφασίζω να αποφεύγω την τελειοθηρία ή την τελειομανία, η ζωή είναι εδώ και τώρα και καλό είναι να την απολαύσουμε χωρίς να παίρνουμε τα πάντα πολύ σοβαρά!
• Γράφω το πώς θα ήθελα να νιώθω ή τι θα ήθελα να κάνω και το θυμίζω στον εαυτό μου π.χ. ‘είμαι άξιος’, ‘φροντίζω τον εαυτό μου’, ‘αρέσω στους φίλους μου’.
• Κάνω μία λίστα με τα στοιχεία που μου αρέσουν στον εαυτό μου: «Μου αρέσω γιατί….»
• Καταγράφω τρόπους με τους οποίους θα νιώσω καλύτερα, που δεν κοστίζουν σε χρήμα ούτε έχουν σχέση με φαγητό, π.χ. να κάνω μια βόλτα στην εξοχή, να χαζέψω τις βιτρίνες, να χαϊδέψω τη γάτα μου.
• Σκέφτομαι πράγματα που θα με κάνουν να γελάσω, τρόπους να βοηθάω τους άλλους, λόγους για να γιορτάζω, για τι μπορώ να είμαι περήφανος.
• Τέλος, κάθομαι παρέα με έναν καλό φίλο και συμφωνούμε να επαινούμε ο ένας τον άλλον για 10 λεπτά!

Κλείνοντας, να επισημάνουμε ότι είναι καλό να θυμόμαστε ότι στη ζωή δεν έρχονται πάντα τα πράγματα όπως τα περιμένουμε και υπάρχουν πολλοί λόγοι για να μην καταφέρουμε κάτι που θέλουμε, όσο κι αν προσπαθήσουμε. Εμπόδια υπάρχουν πολλά, αν δεν εκτιμάμε τον εαυτό μας βάζουμε από μόνοι  μας ένα ακόμα!…

Πηγή: http://sciencearchives.wordpress.com/2009/12/30/%CE%AF-%CE%AF/

Για λύσεις στα προβλήματα… κοιμηθείτε

Στη φάση RΕΜ ο εγκέφαλος περνάει σε έναν τύπο δραστηριότητας η οποία βοηθάει τον σχηματισμό νευρικών συνάψεων

O ύπνος νωρίς το πρωί, οπότε και έχουμε τα περισσότερα όνειρα, αποτελεί την καλύτερη «συνταγή» για την επίλυση προβλημάτων που μας ταλανίζουν και στα οποία δεν μπορούμε να βρούμε απάντηση με τα… μάτια ανοιχτά. Η νέα αυτή ανακάλυψη, που ανήκει σε ειδικούς του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στο Σαν Ντιέγκο, μπορεί να εξηγήσει τις αναφορές που έχουν κάνει κατά καιρούς πολύ διάσημοι διανοούμενοι σχετικά με το ότι μπόρεσαν να βρουν τη λύση σε ζητήματα που τους απασχολούσαν μόνο ύστερα από έναν καλό νυχτερινό ύπνο.

Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι η αποκαλούμενη φάση RΕΜ του ύπνου, όταν ο εγκέφαλος αρχίζει να δραστηριοποιείται κατά τις πρώτες πρωινές ώρες και τα μάτια τρεμοπαίζουν κάτω από τα κλειστά βλέφαρα, παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στην υποσυνείδητη επίλυση προβλημάτων. Κατά τη διάρκεια του ύπνου RΕΜ, ο οποίος αφορά περίπου το ένα τέταρτο του συνολικού χρόνου που περνάμε κοιμισμένοι τη νύχτα, εμφανίζονται συνήθως τα όνειρα.

Οπως αναφέρουν οι αμερικανοί ερευνητές στην επιθεώρηση «Ρroceedings of the Νational Αcademy of Sciences», έπειτα από τεστ τα οποία διεξήγαγαν σε 80 άτομα ανακάλυψαν ότι ο ύπνος RΕΜ αυξάνει τις πιθανότητες επίλυσης ενός νέου προβλήματος. Και αυτό διότι, όπως εκτιμούν, κατά τη διάρκεια αυτής της φάσης του ύπνου ο εγκέφαλος περνάει σε έναν διαφορετικό τύπο νευρικής δραστηριότητας, η οποία ενθαρρύνει τον σχηματισμό νέων νευρικών συνάψεων.

Πηγή: http://sciencearchives.wordpress.com/2009/12/30/%CF%8D-%CE%AE/

Κατάφεραν να σβήσουν δυσάρεστες μνήμες στον εγκέφαλο

Αμερικανοί ερευνητές κατάφεραν να διαγράψουν από τον εγκέφαλο ανθρώπων μνήμες που συνδέονταν με τον φόβο πραγματοποιώντας μια σειρά νέων πρωτοποριακών πειραμάτων χωρίς τη χρήση οποιασδήποτε φαρμακευτικής παρέμβασης. Στο παρελθόν έχουν γίνει ανάλογες έρευνες με τη χρήση φαρμάκων, τα οποία όμως προκαλούν σοβαρές παρενέργειες, γι΄ αυτό και η νέα έρευνα είναι ιδιαίτερα ελπιδοφόρος.

Την έρευνα πραγματοποίησαν επιστήμονες του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης με χρηματοδότηση του Εθνικού Ινστιτούτου Ψυχικής Υγείας των ΗΠΑ και τα αποτελέσματά της εκτιμάται ότι ανοίγουν τον δρόμο για την ανάπτυξη θεραπειών σε μια σειρά από νοσήματα που συνδέονται με το άγχος και τον φόβο, όπως για παράδειγμα το μετατραυματικό στρες.

Οι ερευνητές κατάφεραν να διαγράψουν επιλεκτικά τις μνήμες που συνδέονταν με τον φόβο παρεμβαίνοντας στον μηχανισμό με τον οποίο ο εγκέφαλος καταχωρεί, εδραιώνει και επαναφέρει τις αναμνήσεις. Η διαδικασία που ακολούθησαν οι ερευνητές βασίστηκε σε πειράματα που είχαν κάνει οι ίδιοι σε αρουραίους στο παρελθόν και είχαν στεφθεί με επιτυχία.

Οι ερευνητές αρχικά ανακάλυψαν ότι υπάρχει ένα «παράθυρο χρόνου» στο οποίο γίνεται επεξεργασία της μνήμης από τον εγκέφαλο ώσπου να αποθηκευτεί και αυτό συμβαίνει ξανά και ξανά, κάθε φορά που ανακαλείται η ίδια μνήμη. Το «παράθυρο» αυτό μένει ανοικτό από δέκα λεπτά έως έξι ώρες μετά τη στιγμή που ο άνθρωπος έχει εκτεθεί ξανά στο αντικείμενο του φόβου του και προτού η τρομακτική μνήμη αποθηκευτεί ξανά στο μυαλό του. Σε αυτό ακριβώς το ενδιάμεσο χρονικό διάστημα, προτού γίνει η (επανα)αποθήκευση μιας ανάμνησης, οι ερευνητές βρήκαν τρόπο μέσω ειδικών συμπεριφορικών τεχνικών να επέμβουν και να διαγράφουν τις πιο επώδυνες εξ αυτών.

«Οι υπάρχουσες τεχνικές διαγραφής αναμνήσεων βασίζονται σε φαρμακευτικές παρεμβάσεις. Η έρευνά μας δείχνει ότι η διαγραφή μπορεί να γίνει και με πιο φυσικές και ασφαλείς μεθόδους» δήλωσε η Ελίζαμπεθ Φελπς, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας.

Από το ΒΗΜΑ

Πηγή: http://sciencearchives.wordpress.com/2009/12/11/%CE%AC-%CE%AE-%CE%AC/

O φόβος της αρρώστιας

O φόβος της αρρώστιας, μια κατάσταση σε κάποιο βαθμό φυσιολογική για τους περισσότερους ανθρώπους, μπορεί – ξεπερνώντας κάποια όρια – να μετατραπεί σε αρρώστια καθαυτή, γεγονός που παρατηρούμε γύρω μας ιδίως αυτή την εποχή.

O φόβος από μόνος του είναι γνωστό ότι αποδυναμώνει τον άνθρωπο πολλαπλά. H επίδραση του στον ψυχισμό, στην δύναμη, την αισιοδοξία και το κουράγιο μας είναι βέβαια προφανής.

Αυτό που είναι ίσως λιγότερο προφανές – αν και όχι άγνωστο σαν εμπειρία σε πολλούς- είναι ο τρόπος με τον οποίο ο φόβος επιδρά στο σώμα και στην κατάσταση της υγείας μας γενικά και στην κατάσταση του ανοσοποιητικού μας συστήματος ειδικότερα, όταν πρόκειται για την άμυνα του οργανισμού μας απέναντι στα συνηθισμένα προβλήματα.

Είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον και πραγματικά τόσο επίκαιρο αυτό που έγραφε ο E. Μπαχ ήδη στα 1931 σχετικά με το φόβο και την επίδραση του στην υγεία και την αρρώστια:

Στην εποχή μας ο φόβος της αρρώστιας έχει αναπτυχθεί τόσο που έχει γίνει μια μεγάλη δύναμη καταστροφής, επειδή ανοίγει την πόρτα σε εκείνα τα πράγματα που τρέμουμε και διευκολύνει το να μας συμβούν.

O φόβος στους τωρινούς καιρούς παίζει μεγάλο ρόλο στην ενδυνάμωση της αρρώστιας και η σύγχρονη επιστήμη έχει μεγαλώσει την κυριαρχία του τρόμου μέσα από τη διάδοση στο ευρύ κοινό των ανακαλύψεων της, που αποτελούν όμως καθαυτές μισές αλήθειες.

Οι γνώσεις σχετικό με τα βακτήρια και τους διάφορους ιούς που συνδέονται με την ασθένεια έχουν προκαλέσει τρομακτική ταραχή στο νου αμέτρητων ανθρώπων και ο τρόμος αυτός που δημιουργείται μέσα τους τους καθιστά πιο ευάλωτους στο να νοσήσουν.

Παρόλο όμως που κατώτερες μορφές ζωής, όπως τα βακτήρια, μπορούν να παίζουν ένα ρόλο ή να συνδέονται με τη σωματική ασθένεια, δεν αποτελούν σε καμία περίπτωση όλη την αλήθεια σχετικά με το πρόβλημα, όπως μπορεί να αποδειχθεί επιστημονικά αλλά και μέσα από τα γεγονότα της καθημερινής εμπειρίας.

Υπάρχει ένας παράγοντας τον οποίο η επιστήμη αδυνατεί να εξηγήσει με φυσικούς όρους και αυτός είναι το γιατί ορισμένοι άνθρωποι προσβάλλονται από την ασθένεια ενώ άλλοι όχι, παρόλο που όλοι υπόκεινται στις ίδιες πιθανότητες νόσησης. O υλισμός ξεχνά ότι υπάρχει ένας παράγοντας πάνω από το υλικό επίπεδο, ο οποίος καθορίζει το γιατί η ζωή προστατεύει ή αντίθετα αφήνει ευάλωτο κάποιον άνθρωπο απέναντι στην αρρώστια οποιασδήποτε μορφής.

O φόβος με την καταθλιπτογόνο του δράση στο νου μας, δημιουργώντας δυσαρμονία στα φυσικά και μαγνητικά μας σώματα, στρώνει το δρόμο στο να προσβληθούμε από βακτήρια, και αν τα βακτήρια και άλλε σχετικές φυσικές μορφές ήταν η μοναδική αιτία για αρρώστια, τότε πραγματικά θα υπήρχε πολύ λίγη ενθάρρυνση προκειμένου να μη φοβάται κανείς.

Αλλά όταν συνειδητοποιούμε ότι ακόμη και στις χειρότερες επιδημίες μόνο ένα ποσοστό από αυτούς που εκτίθενται στη μόλυνση προσβάλλονται από την επιδημία, και καθώς έχουμε δει ήδη, η πραγματική αιτία της αρρώστιας βρίσκεται στην προσωπικότητα μας και είναι μέσα στα όρ/c του ελέγχου μας, τότε αντιλαμβανόμαστε ότι μπορούμε να προχωράμε χωρίς τρόμο και άφοβοι, γνωρίζοντας ότι το γιατρικό βρίσκεται μέσα μας.

Μπορούμε να βγάλουμε από το νου μας όλους τους φόβους των φυσικών αιτίων σον αποκλειστικών λόγων για αρρώστια, γνωρίζοντας ότι ένα τέτοιο άγχος μας κάνει ευπρόσβλητους στην αρρώστια και ότι αν κατευθυνόμαστε προς το να φέρνουμε αρμονία στην προσωπικότητα μας δεν χρειάζεται να ανησυχούμε για την αρρώστια περισσότερο από όσο τρέμουμε στην ιδέα του να μας χτυπήσει ένας κεραυνός ή ένα κομμάτι από μετεωρίτη.

Εκτός από τον τομέα της υγείας όμως η αρρώστια του φόβου επεκτείνεται και διηθεί τη ζωή μας σχετικά με ένα πλήθος ζητημάτων και καταστάσεων. Είναι σημαντικό να είμαστε αισιόδοξα ρεαλιστές και αγωνιστικοί απέναντι στα προβλήματα μας. H απόφαση του να προσπαθήσουμε να αντιμετωπίσουμε αυτό που μας φοβίζει, ήδη από μόνη της αρχίζει να μειώνει το φόβο και να τον αντικαθιστά με δύναμη και γενναιότητα. Βγαίνουμε έτσι από την κατάσταση της παθητικής αναμονής των όσων φοβόμαστε και μπαίνουμε στο ρόλο του υποκείμενου που δρα. H ενέργεια μας που με το φόβο εμφάνιζε τάσεις συρρίκνωσης ανοίγοντας την πόρτα σε βλαπτικούς παράγοντες να «καταλάβουν τον χώρο» μέσα μας αρχίζει τώρα να δυναμώνει, να γεμίζει το σώμα μας και να ξεχειλίζει προς τα έξω. Συνειδητοποιούμε τη ζωή που υπάρχει μέσα μας και αυτό μας ενισχύει και μας γεμίζει κουράγιο.

Υπάρχει όμως ένα είδος φόβου που εκφράζεται από πολλούς στις μέρες μας και αφορά το μέλλον του πλανήτη μας το μέλλον της ζωής στη γη και τις επιπτώσεις επερχόμενων εξελίξεων στις ζωές όλων μας και του καθενός από μας. Οι πολυπληθείς, βάσιμες ή μη, ανησυχητικές διαδόσεις και πληροφορίες μέσω του ίντερνετ αναφορικά με το άμεσο μέλλον, καταστροφολογίες προβλέψεις γύρω πχ από το έτος 2012 και το ημερολόγιο των Μάγια και άλλα σχετικά, έχουν γεμίσει, αν όχι τον συνειδητό, οπωσδήποτε όμως τον ασυνείδητο νου πολλών ανθρώπων με ένα αλλόκοτο είδος φόβου και ανησυχίας που είναι δύσκολο να αντιμετωπιστεί.

της Μαρίνας Αγγελή, ψυχολόγου

Πηγή: http://sciencearchives.wordpress.com/2010/01/22/o-%CF%8C-%CF%8E/

Όταν η ψυχή υποφέρει, το σώμα αρρωσταίνει

Η αμφίδρομη επιρροή ανάμεσα στο σώμα και το «πνεύμα» είναι πλέον αποδεκτή σε σημείο να θεωρείται σήμερα φυσιολογική η κατάπτωση του σώματος και η ασθένειά του αν νοσεί το .πνεύμα. Εξάλλου, ο όρος «ψυχοσωματικό» μπαίνει πια στο στόμα μας σαν. καραμέλα.

Η πορεία της αλληλένδετης σχέσης σώματος-ψυχής άρχισε στα βάθη των αιώνων για να καταλήξει σήμερα, μέσα από διάφορες φιλοσοφικές, ψυχιατρικές και ιατρικές προσεγγίσεις και ερμηνείες, να αποτελεί μία πραγματικότητα. Κανείς πλέον δεν θέτει υπό αμφισβήτηση ότι μία σωματική δυσλειτουργία επηρεάζει δυσμενώς την ψυχική μας κατάσταση – ούτε ότι μία κακή ψυχική κατάσταση επηρεάζει την σωστή λειτουργία του σώματος και το κάνει να νοσεί.

Για του λόγου το αληθές, βλέπουμε τη λέξη «στρες» να καταλαμβάνει όλο και πιο περίοπτη θέση στους καταλόγους Προληπτικής Ιατρικής για πολλές ασθένειες. Ενδεικτική είναι η συμβολή του στο έμφραγμα, ασθένεια η οποία θερίζει ζωές, σήμερα, φαινομενικά εν αιθρία.

Επιστημονική προσέγγιση

Είναι πια αποδεδειγμένο επιστημονικά ότι τα τρία βασικά συστήματα του ανθρώπινου σώματος – το νευρικό, το ενδοκρινικό και το ανοσοποιητικό – συνδέονται μεταξύ τους. Αυτό, πολύ απλά, σημαίνει ότι τα συναισθήματα και το σώμα δεν είναι δύο οντότητες ξεχωριστές, αλλά οργανικά αλληλένδετες. Αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι οι ίδιες χημικές ουσίες που δρουν ευρύτερα τόσο στον εγκέφαλο όσο και στο ανοσοποιητικό σύστημα είναι επίσης αυτές που βρίσκουμε συχνότερα στις περιοχές των νεύρων που ρυθμίζουν τα συναισθήματα.

Μία από τις πιο πειστικές αποδείξεις σχετικά με την άμεση σύνδεση συναισθημάτων και ανοσοποιητικού συστήματος ανήκει στον δρα Νταίηβιντ Φέλτεν, διευθυντή στο Κέντρο Νευροανοσολογίας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Λόμα Λίντα, στην Καλιφόρνια. Ο δρ Φέλτεν, ξεκινώντας από την παρατήρηση ότι τα συναισθήματα επηρεάζουν το ανοσοποιητικό σύστημα ανακάλυψε ότι τα ανοσοποιητικά κύτταρα μπορούν να είναι αποδέκτης των νευρικών μηνυμάτων. Γεγονός που απλά σημαίνει ότι μία ήρεμη κατάσταση του εγκεφάλου συμβάλει καθοριστικά τόσο στο να αναρρώσει κανείς από μία νόσο, όσο και στο να μειώσει τις πιθανότητες να αρρωστήσει γενικότερα.

Ψυχοσωματική ιατρική

Ήδη από την δεκαετία του ’80, αλλά κυρίως του ΄90, πολλοί έγκριτοι επιστήμονες ανά τον κόσμο ( Seligman, Carver, Visintainer, Friedman, Oliviero, Goleman) υποστηρίζουν ότι η αισιοδοξία επηρεάζει την υγεία, δίνει σημαντικά πλεονεκτήματα στους πάσχοντες από καρκίνο, καθώς επίσης ότι θεραπεύοντας την συναισθηματική κατάσταση των ασθενών μαζί με την σωματική μπορεί να φθάσει κανείς σε ένα ικανοποιητικό ιατρικό αποτέλεσμα, τόσο από άποψη πρόληψης, όσο και από πλευράς θεραπείας. Πράγματι, δεν είναι λίγοι οι επιστήμονες που θεωρούν ότι η νόσος εκδηλώνεται σε οργανικό επίπεδο ως σύμπτωμα και σε ψυχολογικό επίπεδο ως δυσφορία.

Υιοθετώντας αυτή την άποψη η ψυχοσωματική ιατρική ανατρέπει το κλασικό πλαίσιο που εκλάμβανε την βλάβη του οργάνου σαν αιτία της δυσλειτουργίας του και κατά συνέπεια της ασθένειας, και δημιουργεί ένα νέο πλαίσιο όπου ένα συνεχές στρες, το οποίο πηγάζει από την καθημερινότητα του ατόμου στον αγώνα του για την επιβίωση, γεννά τη δυσλειτουργία του οργάνου που προκαλεί τη βλάβη, άρα και την ασθένεια.

Με την νέα αυτή θεώρηση τα παθολογικά φαινόμενα άρχισαν να μπαίνουν κάτω από το πρίσμα πολλαπλών παραγόντων, από τους οποίους δεν θα μπορούσαν να λείπουν οι ψυχολογικοί. Είναι άραγε τυχαίο ότι ορισμένα άτομα έχουν επαναλαμβανόμενα ατυχήματα; Είναι τυχαίο ότι πολλοί άνθρωποι αρρωσταίνουν μετά από περιβαλλοντικές ή ψυχολογικές αλλαγές, όπως η συνταξιοδότηση, το πένθος, ο χωρισμός, οι συναισθηματικές ή εργασιακές απογοητεύσεις; Όχι δεν είναι τυχαίο, απαντούν πολλές σχετικές έρευνες.

Ψυχοσωματικές ασθένειες

Ήδη έχουν καταχωρηθεί ως ψυχοσωματικές διαταραχές αρκετές ασθένειες και συμπτώματα, ενώ ο σχετικός κατάλογος εμπλουτίζεται διαρκώς. Υπέρταση, βρογχικό άσθμα, κολίτιδα, έλκος και έκζεμα είναι οι «ιστορικές» πλέον ασθένειες που πλήττουν τα άτομα με μεγάλο άγχος.

Σύμφωνα με τους ειδικούς, ψυχογενείς μπορεί να είναι οι εξής νόσοι:

Διαταραχές της ορέξεως, όπως η ανορεξία και η βουλιμία, οι οποίες οδηγούν σε ραγδαίες αυξομιώσεις βάρους και μπορεί να θέσουν σε κίνδυνο τη ζωή.

Ασθένειες και συμπτώματα στο πεπτικό σύστημα, όπου εκτός από την κολίτιδα και το έλκος δωδεκαδάκτυλου, βρίσκουμε την αιμορραγική κολίτιδα, την χρόνια γαστρίτιδα, την γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση (καούρες), τον σπασμό του πυλωρού (ο πυλωρός είναι τμήμα του στομάχου), το σύνδρομο του ευερέθιστου ή σπαστικού εντέρου, την δυσκοιλιότητα, τη διάρροια, τη ναυτία και τον έμετο.

Ασθένειες και συμπτώματα του αναπνευστικού συστήματος, όπου εκτός από το βρογχικό άσθμα, βρίσκουμε την δύσπνοια, τον λόξυγκα και το σύνδρομο του υπεραερισμού (παρατεταμένη, γρήγορη και βαθειά αναπνοή).

Ασθένειες και συμπτώματα του καρδιοαγγειακού συστήματος, όπως οι αρρυθμίες, οι κρίσεις ταχυπαλμίας, η στεφανιαία νόσος, η στηθάγχη, το έμφραγμα, η αρτηριακή υπέρταση, η ημικρανία, η καρδιακή νεύρωση, το προκάρδιο άλγος.

Δερματολογικές ασθένειες και συμπτώματα, όπως η ψωρίαση, το κοκκίνισμα στο πρόσωπο, η ακμή, η ατοπική δερματίτιδα, ο κνησμός (φαγούρα), η νευροδερμάτωση, η υπερεφίδρωση, η ξηροδερμία, η ξηρότητα των βλεννογόνων του οργανισμού (λ.χ. στον κόλπο ή στην μύτη) το πρόωρο άσπρισμα των μαλλιών και η αναφυλαξία.

Ασθένειες και συμπτώματα του μυοσκελετικού συστήματος, όπως οι κράμπες, η αρθρίτιδα, το ραιβόκρανο («κάμψη» του αυχένα προς τα πλάγια, λόγω επώδυνης σύσπασης ενός μυός της περιοχής που λέγεται στερνοκλειδομαστοειδής), η μυαλγία, η αυχεναλγία, η οσφυαλγία και το αυχενικό σύνδρομο.

Ασθένειες και συμπτώματα στο ουρογεννητικό σύστημα, όπως ο πόνος και άλλα συμπτώματα της εμμήνου ρύσεως (περιόδου), η συχνουρία και η στυτική δυσλειτουργία.

Ασθένειες και συμπτώματα στο ενδοκρινικό σύστημα, όπως ο υπερθυρεοειδισμός, ο υποθυροειδισμός, η υπογλυκαιμία, ο σακχαρώδης διαβήτης και η υπολειτουργία της υπόφυσης (αδένας του εγκεφάλου).

Πως εμφανίζονται οι ψυχογενείς διαταραχές

Όπως υποστηρίζουν ορισμένοι γιατροί και ψυχολόγοι, οι ψυχοσωματικές ασθένειες δραστηριοποιούν έναν αμυντικό μηχανισμό, με τον οποίο εκδηλώνεται με άμεσο, σωματικό τρόπο η ψυχική δυσφορία. Σε αυτές τις ασθένειες, το άγχος, ο πόνος και γενικά οι υπερβολικά επώδυνες συγκινήσεις βρίσκουν άμεση διέξοδο στο σώμα, προκαλώντας διάφορα σωματικά ενοχλήματα. Γιατί; Επειδή δεν υπάρχουν τρόποι να εκλογικευθεί η ψυχολογική δυσφορία και η συγκινησιακή φόρτιση, οι οποίες απλούστατα δεν γίνονται αντιληπτές.

Σε γενικές γραμμές ο ψυχοσωματικός ασθενής εμφανίζεται να έχει μία καλή σχέση με την πραγματικότητα, μία σκέψη πάντα πλούσια σε γεγονότα και πράγματα, αλλά φτωχή σε συναισθήματα. Είναι δηλαδή άνθρωποι που δύσκολα αναφέρουν θυμό, φόβο, απογοήτευση ή έλλειψη ικανοποίησης. Συχνά πρόκειται για ασθενείς που δύσκολα εξωτερικεύουν τον συγκινησιακό τους κόσμο, που απορρίπτουν κάθε στοιχείο φαντασίας από τη ζωή τους. Έτσι, εστιάζουν όλες τις αμυντικές τους ικανότητες στην απομάκρυνση των ψυχικών περιεχομένων τα οποία οι ίδιοι απορρίπτουν ως απαράδεκτα – αλλά το κάνουν σε τέτοιο βαθμό, που καταστρέφουν το σώμα τους. Υπό αυτή την έννοια ένα άτομο μπορεί να είναι ανίκανο να μπει στον συναισθηματικό του κόσμο, με αποτέλεσμα να μη μπορεί να αντιληφθεί τον θυμό, την απογοήτευση ή το άγχος που «βράζει» μέσα του για τη δουλειά του ή οτιδήποτε άλλο – ούτε βέβαια να φανταστεί μία πιθανή σύνδεση ανάμεσα στο έλκος του και τα συναισθήματα ή τα βιώματά του.

Προσωπικότητα και ασθένεια

Ο χαρακτήρας ενός ανθρώπου είναι πυξίδα ζωής. Εσωστρέφεια ή εξωστρέφεια, αισιοδοξία ή απαισιοδοξία είναι στοιχεία που καθορίζουν προς τα πού θα κλίσει η ζυγαριά του ευ ζην. Έχει διαπιστωθεί λ.χ. ότι ο κίνδυνος καρκίνου αυξάνεται σε ανθρώπους ευάλωτους στις εξαρτήσεις, όπως το αλκοόλ και το τσιγάρο.

Επιπλέον, επειδή η υγεία του ανοσοποιητικού συστήματος επηρεάζεται από την ψυχική διάθεση, ένας άνθρωπος μπορεί να είναι ευάλωτος στις λοιμώξεις επειδή βιώνει ανείπωτο στρες δίχως να το αντιλαμβάνεται για να το αντιμετωπίσει. Έχει, εξάλλου, διαπιστωθεί πως η ψυχική αντίδραση κάθε ασθενούς στην διάγνωση μιας ασθενείας (ακόμα και του καρκίνου), μπορεί να επηρεάσει έως ένα βαθμό την εξέλιξή της. Με άλλα λόγια, αν ο ασθενής έχει την ψυχική δύναμη να αποδεχθεί την ασθένεια ως ένα δεινό που μπορεί να αντιμετωπισθεί, τότε μπορεί και να την παλέψει με πολύ καλύτερα αποτελέσματα.

Η παραπάνω διαπίστωση ώθησε τους γιατρούς τα τελευταία χρόνια να μιλάνε ανοιχτά στους ασθενείς για την φύση και το στάδιο της όποιας ασθενείας τους, θεωρώντας ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να έχει επίγνωση της κατάστασής του. Παράλληλα, όμως, είναι αναγκαία και η ψυχολογική υποστήριξη του ασθενούς, ώστε να βοηθηθεί στην αποδοχή της αρρώστιάς του.

Η θετική διάθεση του ασθενούς τον κάνει πιο μαχητικό απέναντι στην ασθένεια. Σε αυτή τη μάχη που δίνει, μεγάλη σημασία λαμβάνει και το συναίσθημα που δέχεται από τους γύρω του. Όπως έχει αποδειχθεί από μελέτες, οι ασθενείς με καρκίνο οι οποίοι αντιδρούν καλύτερα στις θεραπείες είναι αυτοί που έχουν πλούσια κοινωνική ζωή, με επιστήθιους φίλους και στενούς συναισθηματικούς δεσμούς με τον περίγυρό τους. Και αυτό, διότι διαθέτουν περισσότερα όπλα κατά της ασθένειας, εφόσον μέσα από τα θετικά συναισθήματα που νιώθουν ο οργανισμός τους παράγει διάφορες ορμόνες όπως η σεροτονίνη (συμβάλει στην καλή διάθεση) και οι ενδορφίνες (οι ορμόνες της ευφορίας). Αντιθέτως, οι δύσκολες συναισθηματικές σχέσεις, η επιθετικότητα, ο ανταγωνισμός και το άγχος γίνονται ένα μαχαίρι που στρέφεται εναντίον μας έτοιμο να μας τραυματίσει – μερικές φορές ακόμη και θανάσιμα

Πηγή: http://sciencearchives.wordpress.com/2009/12/30/health-ana-mpa-g/