8/8/2020
00:30πμ
Φλόγα είναι και σε καίει
Και το ταξίδι στις νότες ξεκινά...
Σε όλα αυτά, που θέλεις
απεγνωσμένα να πεις..
Σε όλα αυτά, που θέλεις
αχόρταγα να βιώσεις..
Ο προορισμός του ταξιδιού σου,
γνωστός.
Τρυφερός.
Άγονος.
Απρόβλεπτος.
Αχαρτογράφητος.
Αλλά,
έντονος,
μαγευτικός,
εκκεντρικός και γλυκός
με μια δόση πίκρας..
Και ενώ δεν είναι λογικό
να θέλεις να τον ταξιδέψεις,
εσύ, για κάποιο άγνωστο λόγο,
δεν υπακούς της λογικής αυτής.
Αχ, πόσο θέλεις να ζήσεις
αυτό το ταξίδι.
Να το ζήσεις και να το
ζήσεις έντονα.
Βαθιά μέσα του να πας
και να χαθείς στα χρυσαφένια χρώματα του,
που θα έχει στην ανατολή του.
Διχασμένη από τις φωνούλες,
στέκεις εκεί στην μέση παγωμένη.
Σχεδόν, μουδιασμένη.
Μια της λογικής και μια
της δικής σου φλόγας.
Η μάχη μεταξύ τους, επική.
Η λογική, σε αγκαλιάζει
και σου ζητάει να το σταματήσεις εδώ
και πριν είναι πολύ αργά.
Αγωνίζεται και θέλει να σε πείσει
στο να την ακολουθήσεις.
Και η δική σου φλόγα,
σε κοιτάει με ειρωνικό ύφος
και σχεδόν ουρλιάζοντας
σε εκλιπαρεί να το δοκιμάσεις.
Για ένα ταξίδι όλη αυτή η μάχη.
Για ένα ταξίδι, που από την αρχή,
εκείνη την βραδιά,
σε παρέσυρε σαν να ήσουν άυλη.
Σαν ένα μικρό πετραδάκι που κατρακύλησε
με φόρα από το λόφο.
Δεν το περίμενες!
Ούτε καν στην φαντασία σου....
Και εκεί, συνήθως,
δημιουργούνται πολλά.
Απρόβλεπτο.
Όλο...!
Μα γιατί;;;
Ήταν σαν να ήξερε το τι είχες ανάγκη.
Μα πώς;;;
Αδιανόητο!
Δεν θα μπορούσε..
Αδύνατον!!!
Δεν είχατε καν ιδιαίτερα κοινούς γνωστούς.
Τότε πώς;;;
Πως ήξερε την φλόγα που σε σιγόκαιε;
Πώς κατάφεραν τα χείλη του
να σου λένε όλα αυτά
που θα ήθελες να ακούσεις
και μόνο αυτά;
Κάποιες στιγμές,
αναρωτιέσαι εάν υπερβάλλεις...
Προσπαθείς να το ανακαλύψεις.
Ναι, δεν ήταν δημιούργημα της
αχαλίνωτης φαντασίας σου.
Σίγουρα, όχι αυτό!!
Αυτός ο άνθρωπος είναι σαν
να εισχώρησε στο μυαλό σου
και να το κυριάρχησε.
Και πάλι, αδιανόητο...
Και όλη σου η γνώση, τι; Που;
Δεν ξέρεις καν το που και πως το άφησες
να σου ξεφύγει από τον έλεγχο.
Δυναμίτης, φάνηκε να είναι,
που σε πυρπόλησε.
Δεν το είδες, δεν το περίμενες
και σίγουρα δεν πρόλαβες να το φράξεις.
Και αυτά τα λόγια...
Σαν να σε ήξερε...
Σαν να τα είχε διαλέξει ένα - ένα.
Ως άλλος στρατηγός,
που είχε μελετήσει τον αντίπαλο του
και είχε δρομολογήσει
όλες τις κινήσεις του σωστά,
σε μια μάχη που είχε ως τελικό σκοπό
να σε καθηλώσει και να σε απογυμνώσει.
Σκέτη αποκάλυψη
όλα αυτά σε εσένακαι για σένα.
Μη ερχόμενος
με γνωστό δέλεαρ το παραμύθι,
υπερεκτίμησες τον εαυτό σου
και υποτίμησες τον αντίπαλο σου.
Και κάπου εκεί, ενδεχομένως,
χάθηκε και αυτή η πρώτη μάχη.
Σιγά - σιγά, σε εξουδετέρωνε.
Όχι εσένα!
Την εμπειρία σου..
Την λογική σου..
Τις άμυνες σου..
Προσπάθησες να κρατηθείς πίσω.
Αδύνατον!!
Η μάχη ήταν γρήγορη.
Σε παρέσερνε...
Τα λόγια του...!
Μα πώς κατάφερε να μιλήσει
τόσο βαθιά μέσα σου;
Ο εγκέφαλος σου είχε αποδυναμωθεί.
Θηριοδαμαστής σου
που σε εξημέρωνε.
Αδύνατον!!!
Κι όμως!
Δεν το χωράει καν η λογική σου...
Και όλο αυτό θα μπορούσε να είχε πάει
τόσο λάθος για εκείνον και δεν πήγε...
Μια λάθος κουβέντα θα μπορούσε να είχε πει
και δεν ειπώθηκε...
Μια λάθος απαίτηση θα μπορούσε να έχει
και δεν έγινε...
Σαν ελβετικό καλοκουρδισμένο
ρολόι δούλεψε
που δεν έχασε ούτε κτύπο.
Μέχρι την κορύφωση της μάχης.
Εκεί χάθηκαν όλα!!!
Τραγική ειρωνεία;
Η απόλυτη λύτρωση!!!
Επιτέλους τα ηνία,
αν και ασυνήθιστο για εσένα,
δεν ήταν πλέον στα δικά σου χέρια,
αλλά στου στρατηγού
και αυτό σε έκανε
να χάσεις την ισορροπία σου.
Εκεί είναι που άρχισες
να θαυμάζεις τον στρατηγό αυτό.
Σε απελευθέρωνε από εσένα
και την μανία σου για άσκηση ελέγχου.
Σε μπέρδεψε.
Σου άρεσε.
Και όσο σε μπέρδευε,
τόσο περισσότερο σου άρεσε.
Έβγαινες από τον απαιτητικό εαυτό σου
με την τάση του να ελέγχει τα πάντα.
Και ξάφνου,
ένας άντρας από το "πουθενά",
σε έχει σαγηνεύσει τόσο.
Αυτός ο ένας,
που σε έκανε να παραδώσεις
τον έλεγχο της φλόγας σου.
Φωτιά νιώθεις παντού.
Σώματι και πνεύματι.
Το μόνο που ξέρεις,
είναι πως θα ήθελες να δοκιμάσεις να κάνεις
αυτό το ταξίδι
σε αυτόν τον άγνωστο προορισμό
και ας σε κάψει αυτή η φλόγα!!!
....................
