https://www.mixcloud.com/eleonorazervou1/my-gr-baby-vol3/
Όταν η αγάπη έχει εμπόδια, μερικές φορές ένα τραγούδι, ένα ποιήμα, ακόμα και μια πρόταση ελπίδας, μπορεί να της δείξει το δρόμο.... Η Ακουστική ΨυχοΈκφραση, είναι εδώ για να σας ακούσει, να προβληματιστεί μαζί σας και ΙΣΩΣ και να σας βοηθήσει στο να δείτε και να δρομολογήσετε Έσεις την δική σας έκφραση ψυχής.
04/09/2020
Η ζωή, ένα κυνήγι
Στη ζωή κυνηγάμε τα πάντα.
Τη δουλειά, καριέρα, εργασία.
Την οικογενειάκη γαλήνη.
Το χτίσιμο μιας ζεστής φιλίας.
Τα πάντα!!!
Και όταν πρόκειται για την προσωπική ζωή,
σχεδόν τείνουμε να την αφήνουμε στη μοίρα της
και βάζουμε εμπρός μας,
αστείες δικαιολογίες για να καλύψουμε αυτή μας την αδράνεια.
Και πολλές φορές,
διαλεγόμαστε αντί να διαλέγουμε
και άλλοτε συμβιβαζόμαστε με "επίκαιρα" ημίμετρα.
Αλλά, πάντα, αν κάτι πάει διαφορετικά από τις προσδοκίες μας,
οι δικαιολογίες συνεχίζουν να παραμένουν αστείες.
Και κάπως έτσι, κρυβόμαστε πίσω από ένα πέπλο μυστηρίου
που θεωρούμε γοητευτικό , ενώ δεν είναι!
Και, άλλες φορές,
εθελοτυφλούμε πιστεύοντας πως αυτό είναι το ρομαντικό,
τρυφερό, σωστό και γλυκό.
Κατόπιν, το πιστεύουμε και προσπαθούμε να πείσουμε
και τους άλλους να μας πιστέψουν.
Και η αλήθεια είναι τόσο μακριά μας.
Κάποιες φορές είναι φόβος.
Φόβος απόρριψης...
Άλλες, αδιαφορία και ας το βαφτίζουμε ενδιαφέρον.
Και μερικές φορές είναι ημίμετρα.
Ένα κενό της προσωπικής μας ζωής που θέλουμε να το γεμίσουμε
με το οτιδήποτε κάτι.
Τέλος, υπάρχει και αυτό που λέγεται ματαιοδοξία.
Όμως, όταν κάτι - κάποιος μας ξυπνάει πραγματικά το ενδιαφέρον,
οφείλουμε στον εαυτό μας να το κυνηγήσουμε, χωρίς δικαιολογίες
και με το όποιο αποτέλεσμα!!
Είναι τραγικό, να κυνηγάμε μια ευκαιρία για ένα όχημα ή ένα σπίτι,
μια δουλειά ή ενα ταξίδι
και την ίδια στιγμή,
όταν πρόκειται για την προσωπική μας ζωή
η προσέγγιση να είναι τόσο, μα τόσο, διαφορετική.
Σε ένα κόσμο, γεμάτοι δήθεν ζούμε
και ενώ θέλουμε να δείχνουμε σπουδαίοι και τρανοί,
την ίδια στιγμή, φοβόμαστε περισσότερο και από τα κουταβάκια
στην πρώτη τους βόλτα έξω.
Και ζούμε, ως αποτέλεσμα, για τη γνώμη των άλλων,
σε μιά εποχή που κανείς δεν ενδιαφέρεται.
Μη φοβάσαι!
Μίλα!
Προσπάθησε!
Δείξε τον πραγματικό σου εαυτό!
Άνοιξε την καρδιά σου!
Φανέρωσε τα χρώματα σου!
Εκφράσου!
Αλλά να θυμάσαι....
Να είσαι εσύ!!!
Να μην παίρνεις τον εαυτό σου
και τόσο σοβαρά!
Πέτα το δήθεν απ' το παράθυρο.
Η δουλειά σου, είναι μέρος της ζωής σου, αλλά δεν είναι η προσωπικότητα σου
και πραγματικά δεν θα έπρεπε να θέλεις να σε θέλουν για αυτό που επαγγέλεσαι
αλλά για αυτό που είσαι, για Εσένα.
Και αν οι άλλοι το κάνουν και εσύ μένεις,
τότε θυμήσου,
για το ό,τι έρθει στο μέλλον σου, εσύ θα το έχεις δημιουργήσει
και θα είναι ευθύνη σου.
Επικοινώνησε!
Αφέσου!
Χαλάρωσε!
Απόλαυσε το!
Μα μη ξεχνάς....
Κυνήγησε το!!!
Τίποτα δεν περιμένει και αν περιμένει, τότε θα είναι μόνο για λίγο!
Μετά, φεύγει...
Η αδράνεια, δεν είναι ερωτική.
Ο χρόνος σου, είναι τώρα!!!
Με το που παρουσιαστεί η ευκαιρία... Πιάσε την!
Και άκου...!
Κατανόησε....!
Βάλε, για μια φορά, τον εαυτό σου δεύτερο.
Αλλά άκου τις ανάγκες του άλλου!
Βγες από τις δικαιολογίες σου και ζήσε το....!
Αλλιώς, δεν θα μάθεις ποτέ!!!
Δεν θα μάθεις το τι θα γινόταν εάν,
γιατί πολύ απλά θα έχεις χάσει την ευκαιρία σου.
Και αν προτιμάς τον τρόπο αυτό,
κάνε το έτσι.
Όμως, όπως και να έχει,
εάν το διάβασες όλο αυτό μέχρι στιγμής, τότε, ίσως,
οφείλεις στον ίδιο σου τον εαυτό να το σκεφτείς....
Απλά, σκέψου το!!!!!
Ελεονώρα Ζερβού
8/8/2020
00:30πμ
Φλόγα είναι και σε καίει
Και το ταξίδι στις νότες ξεκινά...
Σε όλα αυτά, που θέλεις
απεγνωσμένα να πεις..
Σε όλα αυτά, που θέλεις
αχόρταγα να βιώσεις..
Ο προορισμός του ταξιδιού σου,
γνωστός.
Τρυφερός.
Άγονος.
Απρόβλεπτος.
Αχαρτογράφητος.
Αλλά,
έντονος,
μαγευτικός,
εκκεντρικός και γλυκός
με μια δόση πίκρας..
Και ενώ δεν είναι λογικό
να θέλεις να τον ταξιδέψεις,
εσύ, για κάποιο άγνωστο λόγο,
δεν υπακούς της λογικής αυτής.
Αχ, πόσο θέλεις να ζήσεις
αυτό το ταξίδι.
Να το ζήσεις και να το
ζήσεις έντονα.
Βαθιά μέσα του να πας
και να χαθείς στα χρυσαφένια χρώματα του,
που θα έχει στην ανατολή του.
Διχασμένη από τις φωνούλες,
στέκεις εκεί στην μέση παγωμένη.
Σχεδόν, μουδιασμένη.
Μια της λογικής και μια
της δικής σου φλόγας.
Η μάχη μεταξύ τους, επική.
Η λογική, σε αγκαλιάζει
και σου ζητάει να το σταματήσεις εδώ
και πριν είναι πολύ αργά.
Αγωνίζεται και θέλει να σε πείσει
στο να την ακολουθήσεις.
Και η δική σου φλόγα,
σε κοιτάει με ειρωνικό ύφος
και σχεδόν ουρλιάζοντας
σε εκλιπαρεί να το δοκιμάσεις.
Για ένα ταξίδι όλη αυτή η μάχη.
Για ένα ταξίδι, που από την αρχή,
εκείνη την βραδιά,
σε παρέσυρε σαν να ήσουν άυλη.
Σαν ένα μικρό πετραδάκι που κατρακύλησε
με φόρα από το λόφο.
Δεν το περίμενες!
Ούτε καν στην φαντασία σου....
Και εκεί, συνήθως,
δημιουργούνται πολλά.
Απρόβλεπτο.
Όλο...!
Μα γιατί;;;
Ήταν σαν να ήξερε το τι είχες ανάγκη.
Μα πώς;;;
Αδιανόητο!
Δεν θα μπορούσε..
Αδύνατον!!!
Δεν είχατε καν ιδιαίτερα κοινούς γνωστούς.
Τότε πώς;;;
Πως ήξερε την φλόγα που σε σιγόκαιε;
Πώς κατάφεραν τα χείλη του
να σου λένε όλα αυτά
που θα ήθελες να ακούσεις
και μόνο αυτά;
Κάποιες στιγμές,
αναρωτιέσαι εάν υπερβάλλεις...
Προσπαθείς να το ανακαλύψεις.
Ναι, δεν ήταν δημιούργημα της
αχαλίνωτης φαντασίας σου.
Σίγουρα, όχι αυτό!!
Αυτός ο άνθρωπος είναι σαν
να εισχώρησε στο μυαλό σου
και να το κυριάρχησε.
Και πάλι, αδιανόητο...
Και όλη σου η γνώση, τι; Που;
Δεν ξέρεις καν το που και πως το άφησες
να σου ξεφύγει από τον έλεγχο.
Δυναμίτης, φάνηκε να είναι,
που σε πυρπόλησε.
Δεν το είδες, δεν το περίμενες
και σίγουρα δεν πρόλαβες να το φράξεις.
Και αυτά τα λόγια...
Σαν να σε ήξερε...
Σαν να τα είχε διαλέξει ένα - ένα.
Ως άλλος στρατηγός,
που είχε μελετήσει τον αντίπαλο του
και είχε δρομολογήσει
όλες τις κινήσεις του σωστά,
σε μια μάχη που είχε ως τελικό σκοπό
να σε καθηλώσει και να σε απογυμνώσει.
Σκέτη αποκάλυψη
όλα αυτά σε εσένακαι για σένα.
Μη ερχόμενος
με γνωστό δέλεαρ το παραμύθι,
υπερεκτίμησες τον εαυτό σου
και υποτίμησες τον αντίπαλο σου.
Και κάπου εκεί, ενδεχομένως,
χάθηκε και αυτή η πρώτη μάχη.
Σιγά - σιγά, σε εξουδετέρωνε.
Όχι εσένα!
Την εμπειρία σου..
Την λογική σου..
Τις άμυνες σου..
Προσπάθησες να κρατηθείς πίσω.
Αδύνατον!!
Η μάχη ήταν γρήγορη.
Σε παρέσερνε...
Τα λόγια του...!
Μα πώς κατάφερε να μιλήσει
τόσο βαθιά μέσα σου;
Ο εγκέφαλος σου είχε αποδυναμωθεί.
Θηριοδαμαστής σου
που σε εξημέρωνε.
Αδύνατον!!!
Κι όμως!
Δεν το χωράει καν η λογική σου...
Και όλο αυτό θα μπορούσε να είχε πάει
τόσο λάθος για εκείνον και δεν πήγε...
Μια λάθος κουβέντα θα μπορούσε να είχε πει
και δεν ειπώθηκε...
Μια λάθος απαίτηση θα μπορούσε να έχει
και δεν έγινε...
Σαν ελβετικό καλοκουρδισμένο
ρολόι δούλεψε
που δεν έχασε ούτε κτύπο.
Μέχρι την κορύφωση της μάχης.
Εκεί χάθηκαν όλα!!!
Τραγική ειρωνεία;
Η απόλυτη λύτρωση!!!
Επιτέλους τα ηνία,
αν και ασυνήθιστο για εσένα,
δεν ήταν πλέον στα δικά σου χέρια,
αλλά στου στρατηγού
και αυτό σε έκανε
να χάσεις την ισορροπία σου.
Εκεί είναι που άρχισες
να θαυμάζεις τον στρατηγό αυτό.
Σε απελευθέρωνε από εσένα
και την μανία σου για άσκηση ελέγχου.
Σε μπέρδεψε.
Σου άρεσε.
Και όσο σε μπέρδευε,
τόσο περισσότερο σου άρεσε.
Έβγαινες από τον απαιτητικό εαυτό σου
με την τάση του να ελέγχει τα πάντα.
Και ξάφνου,
ένας άντρας από το "πουθενά",
σε έχει σαγηνεύσει τόσο.
Αυτός ο ένας,
που σε έκανε να παραδώσεις
τον έλεγχο της φλόγας σου.
Φωτιά νιώθεις παντού.
Σώματι και πνεύματι.
Το μόνο που ξέρεις,
είναι πως θα ήθελες να δοκιμάσεις να κάνεις
αυτό το ταξίδι
σε αυτόν τον άγνωστο προορισμό
και ας σε κάψει αυτή η φλόγα!!!