Ο Νίκολας Βούτζισιτς (γεν. 1982) είναι ένας κήρυκας και εμψυχωτής ομιλητής από την Αυστραλία γεννημένος με το σύνδρομο tetra-melia, μία σπάνια γεννετική πάθηση που χαρακτηρίζεται από την απουσία και των 4 άκρων (χεριών και ποδιών). Σαν παιδί, υπέφερε συναισθηματικά, ψυχολογικά και πνευματικά όπως και σε φυσικό επίπεδο αλλά τελικά αντιμετώπισε την αναπηρία του και σε ηλικία 17 ετών άρχισε τον δικό του μη κερδοσκοπικό οργανισμό "Η ζωή χωρίς άκρα".
Ο Βούτζισιτς μιλάει σε μεγάλο κοινό σε εμψυχωτικές ομιλίες σε όλο τον κόσμο για την ζωή με αναπηρία, για την ελπίδα και για την εύρεση της σημασίας της ζωής. Επίσης μιλάει για την πεποίθησή του ότι η δύναμη της πίστης στον Θεό σε συνδιασμό με την βούληση του κάθε ανθρώπου να αλλάξει την ζωή του είναι αρκετά για να ξεπεράσεις κάθε πρόβλημα στην ζωή ή κάθε αναπηρία.
Γεννήθηκε στο Brisbane της Αυστραλίας και δεν είχε άκρα, χωρίς δηλαδή χέρια από το ύψος του ώμου και χωρίς πόδια εκτός από ένα πέλμα δύο δαχτύλων στην αριστερή του πλευρά.
Κατά τα άλλα ήταν υγιής αλλά αυτή του η αναπηρία τον εμπόδισε να παρακολουθήσει κανονικό σχολείο στην αρχή παρότι ήταν πνευματικά υγιής αλλά μόλις ο νόμος άλλαξε ήταν από τους πρώτους μαθητές που παρακολούθησε κανονικό σχολείο. Στο σχολείο του ο χλευασμός από τους άλλους μαθητές ήταν μεγάλος και αυτό του δημιουργησε κατάθλιψη και αποπειράθηκε να βάλει τέλος στην ζωή του σε ηλικία μόλις οχτώ χρονών. Σε ηλικία 10 ετών αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει ξανά αλλά η αγάπη των γονιών του τον απέτρεψε στο να το κάνει. Τελικά με πολύ πίστη και προσευχή αλλά και με μεγάλη δύναμη ψυχής συνειδητοποίησε ότι τα κατορθώματά του θα μπορούσαν να εμπνεύσουν άλλους, με αυτό τον τρόπο έγινε ευγνώμων για την ζωή του. Ενα γεγονός που τον άλλαξε προς αυτό ήταν όταν η μητέρα του του έδειξε ένα άρθρο σε μιά εφημερίδα που αντιμετώπιζε καθολική αναπηρία. Εκεί κατάλαβε ότι δεν ήταν ο μόνος που δυσκολεύεται στην ζωή και αντιμετωπίζει προβλήματα και άρχισε να αποδέχεται την αναπηρία του.
Αρχισε να κάνει με επιμονή και υπομονή διάφορες δουλειές την ημέρα όπως να γράφει χρησιμοποιώντας τα δυό δάχτυλα του ποδιού του, να χρησιμοποιεί το κομπιούτερ και να πληκτρολογεί, να πετάει μπάλλες του τένις, να παίζει ντραμς και γκόλφ, να πίνει ένα ποτήρι νερό μόνος του, να χτενίζεται, να πλένει τα δόντια του, να απαντάει στο τηλέφωνο και να ξυρίζεται, ακόμα και να κολυμπάει!
Στην δευτέρα λυκείου επιλέχθηκε πρόεδρος της τάξης του και δούλεψε με το σχολείο του για να βρει χρήματα για τοπικές φιλανθρωπίες και καμπάνιες αναπηρίας. Οταν ήταν 17 άρχισε τις ομιλίες στην ομάδα προσευχής και τελικά άρχισε τον δικό του μη κερδοσκοπικό οργανισμό Ζωή χωρίς Ακρα.
Το 2005 προτάθηκε για το βραβείο "Ο νεαρός Αυστραλός της Χρονιάς". Πολλοί οργανισμοί τον βοηθούν πλέον για να μαζέψει λεφτά για αυτόν και τον οργανισμό του και να βοηθάει ανθρώπους με αναπηρίες.
Τελείωσε το πανεπιστήμιο με άριστα σε ηλικία των 21 και με πτυχία σε λογιστικά και οικονομικό σχεδιασμό. Είναι από τους πιο σημαντικούς εμψυχωτές ομιλιτές σε όλο τον κόσμο ταξιδεύοντας παντού και βοηθώντας ανθρώπους με αναπηρίες αλλά και κοινούς ανθρώπους να αντιμετωπίσουν τα προβλήματά τους. Εχει μιλήσει σε πάνω από 3 εκατομμύρια ανθρώπους σε 24 χώρες σε όλες τις ηπέιρους ενώ επίσης μιλάει με πάθος για την ζωή και τις εμπειρίες του σε επιχειρηματικά κοινά επίσης και σε σχολεία.
Παρουσιάζει την δουλειά του μέσω τηλεόρασης και γραπτών κειμένων. Το πρώτο του βιβλίο "Ζωή χωρίς Ορια": Εμπνευση για μια εξαιρετικά εύκολα Καλή Ζωή κυκλοφόρησε το 2010 ενώ επίσης κυκλοφόρησε το DVD Ο ανώτερος σκοπός της Ζωής και ένα μικρό ντοκυμαντέρ για την ζωή του και την καθημερινότητά του. Επίσης κυκλοφόρησε ένα DVD για νέους ανθρώπους με τίτλο: "Χωρίς χέρια, χωρίς πόδια, καμμία ανησυχία".
Εχει κερδίσει πολλά βραβεία σε παγκόσμιο επίπεδο ενώ το παραδειγμά του έχει εμπνεύσει εκατομύρια ανθρώπων για την δύναμη της θέλησης που αντιμετωπίζουν σαφώς μικρότερα προβλήματα από αυτόν και είναι ιδιαίτερα επίκαιρο σε μία περίοδο που ο κόσμος μέσα από την οικονομική κρίση περνάει ταυτόχρονα και κρίση ηθικών και υπαρξιακών αξιών.
Γεννήθηκε στο Brisbane της Αυστραλίας και δεν είχε άκρα, χωρίς δηλαδή χέρια από το ύψος του ώμου και χωρίς πόδια εκτός από ένα πέλμα δύο δαχτύλων στην αριστερή του πλευρά.
Κατά τα άλλα ήταν υγιής αλλά αυτή του η αναπηρία τον εμπόδισε να παρακολουθήσει κανονικό σχολείο στην αρχή παρότι ήταν πνευματικά υγιής αλλά μόλις ο νόμος άλλαξε ήταν από τους πρώτους μαθητές που παρακολούθησε κανονικό σχολείο. Στο σχολείο του ο χλευασμός από τους άλλους μαθητές ήταν μεγάλος και αυτό του δημιουργησε κατάθλιψη και αποπειράθηκε να βάλει τέλος στην ζωή του σε ηλικία μόλις οχτώ χρονών. Σε ηλικία 10 ετών αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει ξανά αλλά η αγάπη των γονιών του τον απέτρεψε στο να το κάνει. Τελικά με πολύ πίστη και προσευχή αλλά και με μεγάλη δύναμη ψυχής συνειδητοποίησε ότι τα κατορθώματά του θα μπορούσαν να εμπνεύσουν άλλους, με αυτό τον τρόπο έγινε ευγνώμων για την ζωή του. Ενα γεγονός που τον άλλαξε προς αυτό ήταν όταν η μητέρα του του έδειξε ένα άρθρο σε μιά εφημερίδα που αντιμετώπιζε καθολική αναπηρία. Εκεί κατάλαβε ότι δεν ήταν ο μόνος που δυσκολεύεται στην ζωή και αντιμετωπίζει προβλήματα και άρχισε να αποδέχεται την αναπηρία του.
Αρχισε να κάνει με επιμονή και υπομονή διάφορες δουλειές την ημέρα όπως να γράφει χρησιμοποιώντας τα δυό δάχτυλα του ποδιού του, να χρησιμοποιεί το κομπιούτερ και να πληκτρολογεί, να πετάει μπάλλες του τένις, να παίζει ντραμς και γκόλφ, να πίνει ένα ποτήρι νερό μόνος του, να χτενίζεται, να πλένει τα δόντια του, να απαντάει στο τηλέφωνο και να ξυρίζεται, ακόμα και να κολυμπάει!
Στην δευτέρα λυκείου επιλέχθηκε πρόεδρος της τάξης του και δούλεψε με το σχολείο του για να βρει χρήματα για τοπικές φιλανθρωπίες και καμπάνιες αναπηρίας. Οταν ήταν 17 άρχισε τις ομιλίες στην ομάδα προσευχής και τελικά άρχισε τον δικό του μη κερδοσκοπικό οργανισμό Ζωή χωρίς Ακρα.
Το 2005 προτάθηκε για το βραβείο "Ο νεαρός Αυστραλός της Χρονιάς". Πολλοί οργανισμοί τον βοηθούν πλέον για να μαζέψει λεφτά για αυτόν και τον οργανισμό του και να βοηθάει ανθρώπους με αναπηρίες.
Τελείωσε το πανεπιστήμιο με άριστα σε ηλικία των 21 και με πτυχία σε λογιστικά και οικονομικό σχεδιασμό. Είναι από τους πιο σημαντικούς εμψυχωτές ομιλιτές σε όλο τον κόσμο ταξιδεύοντας παντού και βοηθώντας ανθρώπους με αναπηρίες αλλά και κοινούς ανθρώπους να αντιμετωπίσουν τα προβλήματά τους. Εχει μιλήσει σε πάνω από 3 εκατομμύρια ανθρώπους σε 24 χώρες σε όλες τις ηπέιρους ενώ επίσης μιλάει με πάθος για την ζωή και τις εμπειρίες του σε επιχειρηματικά κοινά επίσης και σε σχολεία.
Παρουσιάζει την δουλειά του μέσω τηλεόρασης και γραπτών κειμένων. Το πρώτο του βιβλίο "Ζωή χωρίς Ορια": Εμπνευση για μια εξαιρετικά εύκολα Καλή Ζωή κυκλοφόρησε το 2010 ενώ επίσης κυκλοφόρησε το DVD Ο ανώτερος σκοπός της Ζωής και ένα μικρό ντοκυμαντέρ για την ζωή του και την καθημερινότητά του. Επίσης κυκλοφόρησε ένα DVD για νέους ανθρώπους με τίτλο: "Χωρίς χέρια, χωρίς πόδια, καμμία ανησυχία".
Εχει κερδίσει πολλά βραβεία σε παγκόσμιο επίπεδο ενώ το παραδειγμά του έχει εμπνεύσει εκατομύρια ανθρώπων για την δύναμη της θέλησης που αντιμετωπίζουν σαφώς μικρότερα προβλήματα από αυτόν και είναι ιδιαίτερα επίκαιρο σε μία περίοδο που ο κόσμος μέσα από την οικονομική κρίση περνάει ταυτόχρονα και κρίση ηθικών και υπαρξιακών αξιών.
Το κείμενο είναι πνευματική ιδιοκτησία του συγγραφέα και του En-Gr. Κάθε αναπαραγωγή του θα πρέπει να συνοδεύεται με ενεργό σύνδεσμο στην πηγή του άρθρου στο En-Gr
No comments:
Post a Comment
Note: only a member of this blog may post a comment.