Κοινωνικά στερεότυτα και μύθοι που περιβάλουν το βιασμό και τη σεξουαλική βία π.χ. ενοχοποίηση του θύματος, κυρίαρχοι μύθοι (σαδομαζοχιστική υπόθεση -επιθυμία, απόδοση στο θύμα (το αξίζουν), μηχανορραφίες του θύματος (ψεύδονται ή υπερβάλλουν). Ενδεικτικά, το θύμα του βιασμού ενοχοποιείται ή θυματοποιείται περισσότερο για τη θυματοποίηση αν είχε προηγούμενες σεξουαλικές εμπειρίες, τα θύματα ενοχοποιούνται ή θυματοποιούνται περισσότερο αν γνώριζαν τον δράστη/βιαστή, ή ήταν σε ραντεβού μαζί σε σχέση με έναν άγνωστο. ΑΛΛΑ γνωρίζουμε ότι οι άνδρες αποδέχονται του μύθους για τον βιασμό πιο συχνά από τις γυναίκες( για περισσότερα βλ Buddie & Miller, 2002)
Οι συνέπειες
Γενικά ο βιασμός είναι πράξη έσχατης βίας απέναντι στην ακεραιότητα του άλλου. Ο βιασμός επηρεάζει τη γυναίκα σωματικά και ψυχολογικά Σωματικά η γυναίκα μπορεί να έχει τραύματα, μώλωπες στο κεφάλι, στο λαιμό, στο πρόσωπο, στο θώρακα, καθώς και τραύματα στην γενετήσια περιοχή, στον κόλπο και στο περίνεο. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι γενετήσιοι τραυματισμοί είναι πιο συχνή στις μεγαλύτερες σε ηλικία γυναίκες από ότι στις νεώτερες. Ναυτίες, εμετοί, διάρροιες, δυσκοιλιότητα, σαρκασμοί, είναι αρκετές από τις αντιδράσεις των γυνακών που έχουν βιασθεί Η Walker (1994) ισχυρίζεται ένας σημαντικός αριθμός γυναικών που αναζητά ιατρική βοήθεια για το προ-εμμηναριακό σύνδρομο, και με χρόνιους πόνου στη λεκάνη, έχει εμπειρίες κακοποίησης είτε στην παιδική ηλικία είτε στην ενήλικη της ζωή. Σε μακροχρόνιο επίπεδο, οι γυναίκες που έχουν υποστεί βιασμό μπορούν να παραπονιούνται για γαστροεντερνκά προβλήματα Οι σεξουαλυχά μεταδιδόμενες ασθένειες (π.χ. χλαμύδα, βλεννόρροια, τριχομονάδες, ηπατίτιδα β, HTV) συμβαίνουν στο 30% των θυμάτων βιασμού (Koss & Harvey, 1991). Ο φόβος του Aids ήταν συνήθως ένας από τους έμμεσα εκφραζόμενους, ενώ σε 5% των περιπτώσεων ο βιασμός έχει ως αποτέλεσμα την εγκυμοσύνη (Koss & Harvey, 1991)
Ο βιασμός μπορεί να έχει ψυχολογικές συνέπειες, που αρχικά είχε ονομασθεί ως σύνδρομο του βιασμού (Burgess & Holmstrom, 1979), ενώ σήμερα το σύνδρομο του βιασμού θεωρείται ότι καλύτερα περιγράφεται από τη Μετατραυματική διαταραχή στρες (PTSD, Foa, & Rothbaum, 1998). Σύμφωνα με τους Burgess & Holmstrom, ο βιασμός περιλαμβάνει μια φάση άμεσης αποδιοργάνωσης που διαρκεί από λίγες μέρες μέχρι λίγες βδομάδες, και ακολουθείται από μια μακρόχρονη περίοδο αναδιοργάνωσης 2 περίπου χρόνια με την επίθεση .
Τα θύματα του βιασμού, αναπτύσσουν αντιδράσεις που περιγράφονται από το PTSD. Σύμφωνα με τις Foa & Rothbaum (1999), το 76% των θυμάτων βιασμού αναφέρουν τα συμπτώματα του PTSD μέσα σ ένα χρόνο από την επίθεση, όπως ευερεθισττκότητα (άγχος, διαταραχές ύπνου, δυσκολίες στη συγκέντρωση), Flashbacks, εφιάλτες, μούδιασμα, αποφυγή σκέψεων επίθεσης, ή πραγμάτων, μερών, προσώπων επίθεσης, διαταραχές στην λήψη της τροφής, χρήση αλκοόλ και ουσιών, προσπάθειες να σταματήσουν να σκέφτονται την επίθεση, προσπάθειες να σκεφτούν πως να διορθώσουν ότι έγινε, προσπάθειες να σκεφτούν πως θα μπορούσαν να ξεφύγουν Τα θύματα μπορούν να νιώθουν:
Σοκ, έλλειψη εμπιστοσύνης, εκφραζόμενες συναισθηματικές αντιδράσεις όπως θυμό, φόβο, άγχος γενικό ή συνδεόμενο με θέματα του βιασμού, κλάματα, ή ελεγχόμενη έκφραση (τα συναισθήματα καλύπτονται, ηρεμία, μειωμένο συναίσθημα), διάσχιση (αμυνπκός μηχανισμός που περιλαμβάνει τον αποχωρισμό ψυχικών ή συμπεριφορτκών διεργασιών από την υπόλοιπη ψυχική δραστηριότητα του ατόμου π.χ να οδηγείς σε έναν οικείο δρόμο και να αντιληφθείς ότι δεν προσέχεις που οδηγούσαν, – πολλαπλές προσωπικότητες). Ουσιαστικά αυτός ο μηχανισμός απομακρύνει το άτομο από ένα εξαιρετικά επικίνδυνο και επώδυνο γεγονός όταν η σωματική διαφυγή είναι αδύνατη.
Φόβος θανάτου, πανικούς, εξευτελισμός, ενοχή, ντροπή, αυτο-ενοχοποίηση, θυμός, επιθυμία εκδίκησης, απότομες αλλαγές στη διάθεση, ενόχληση, επιφυλακτικότητα απέναντι στους άλλους, κατάθλιψη , το άγχος όμως είναι πιο κυρίαρχο.
Προβλήματα σχέσεων: σεξουαλικά προβλήματα, απώλεια σεξουαλικής επιθυμίας, έλλειψη οργασμού, περιορισμός της κοινωνικής ζωής, απώλεια εμπιστοσύνης στους άνδρες, προβλήματα στις οικογενειακές σχέσεις.
Γενικά πάντως να έχετε στο νου σας ότι η ακολουθία του τραύματος είναι περίπλοκη, και θα πρέπει να είμαστε ανοιχτοί και να μη κοιτάμε μόνο για PTSD (Foa & Rothbaum, 1999). Και γενικά, οι γυναίκες που έχουν βιασθεί αναπτύσσουν διάφορους και πολύπλοκους λόγους για το βιασμό (π.χ. να ονομάσουν τι συνέβει, να μορφοποιήσουν την εμπειρία του βιασμού ), προκειμένου να υποστηρίξουν ορισμένες ταυτότητες για τις ίδιες ή τους άλλους και προκειμένου να αποκτήσουν τον έλεγχο, να διαπραγματευθούν την ενοχή, και την ευθύνη (Wood & Rermie, 1994).
No comments:
Post a Comment
Note: only a member of this blog may post a comment.