Οι δράσεις μετά από ένα βιασμό μπορούν να διαχωριστούν σε μίκρο-επίπεδο (ατομικές) και σε μάκρο επίπεδο (κοινωνικές):
Ι. Μίκρο-επίπεδο:
Τι μπορεί να κάνει μια γυναίκα άμεσα που έχει υποστεί βιασμό (Αμεσες ενέργειες)
Τι μπορεί να κάνει μια γυναίκα άμεσα που έχει υποστεί βιασμό (Αμεσες ενέργειες)
- Να μη πλυθεί, να μη αλλάξει ρούχα
- Να επισκεφθεί ένα νοσοκομείο, αν είναι εφικτό ή να καλέσει το 166, και να δηλώσει τι έγινε και να εξετασθεί για τα σεξουαλικά μεταδιδόμενα νοσήματα, για τραυματισμούς, και μετά από 6 εβδομάδες για εγκυμοσύνη,
- Να ζητήσει να εξετασθεί από ιατροδικαστή, μια βεβαίωση
Οποιαδήποτε/οποιοσδήποτε μπορεί να καταγγείλει τον βιασμό στην αστυνομία - Να ζητήσει ψυχολογική βοήθεια από ειδικά κέντρα
Ατομικές – Ομαδικές θεραπείες Οι σύμβουλοι στη ατομική ή ομαδική θεραπεία εστιάζουν τα εξής:
- Να αποκαταστήσουν τη γυναικεία ανεξαρτησία, την εμπιστοσύνη, και τη σεξουαλικότητα της, και με την αλλαγή των εσφαλμένων ιδεών και πιστεύω (Walker, 1994).
- Να επκυρώσουν την εμπειρίας της γυναίκας (Βλ μύθους και άλλα..)
- Να έχουν εμπαθητική και συμπαθητική στάση απέναντι στη γυναίκα
- Να αποφεύγουν στάσεις που μπορούν να ενοχοποιήσουν μια γυναίκα ή να έχουν μια αρνηπκή κριτική για τη συμπεριφορά της.
- Να αντιμετωπίσουν την αυτοενοχοποίηση της γυναίκας;, το γνωστικό σχήμα απόδοσης των γυναικών για το βιασμό (βλ μύθους) και την απώλεια του ελέγχου.
ΙΙ. Μάκρο -επίπεδο (κοινωνικές — γυναικείες οργανώσεις):
Οι ενέργειες εστιάζονται στη δημιουργία των κάτωθι:
Ομάδες αυτοβοήθειας, κέντρα άμεσης υποστήριξης θυμάτων βιασμού, κέντρα γυναικών και καταφύγια, ιατρική βοήθεια, και βοήθεια από άλλες επαγγελματικές ομάδες, εκπαιδευτικό υλικό, τηλεφωνικές γραμμές SOS, Νομικά μέτρα όπως ποινικοποίηση του βιασμού στο γάμο, να παρίστανται γυναικείες ομάδες και οργανώσεις ως πολιτική ενάγοντες, να μη γίνεται ανάκριση στην προηγούμενη ζωή της γυναίκας, εκπαίδευση ειδικών (π.χ. νοσηλευτών, αστυνομικών, ψυχολόγων, εκπαιδευτικών) για τα θέματα βίας και βιασμού.
Ομάδες αυτοβοήθειας, κέντρα άμεσης υποστήριξης θυμάτων βιασμού, κέντρα γυναικών και καταφύγια, ιατρική βοήθεια, και βοήθεια από άλλες επαγγελματικές ομάδες, εκπαιδευτικό υλικό, τηλεφωνικές γραμμές SOS, Νομικά μέτρα όπως ποινικοποίηση του βιασμού στο γάμο, να παρίστανται γυναικείες ομάδες και οργανώσεις ως πολιτική ενάγοντες, να μη γίνεται ανάκριση στην προηγούμενη ζωή της γυναίκας, εκπαίδευση ειδικών (π.χ. νοσηλευτών, αστυνομικών, ψυχολόγων, εκπαιδευτικών) για τα θέματα βίας και βιασμού.
No comments:
Post a Comment
Note: only a member of this blog may post a comment.